Muzeum polskiej zgody

Od razu uprzedzam moich ideowych przeciwników (a jest ich sporo wśród Czytelników), że jestem gorącym zwolennikiem uczczenia bohaterów 1920 r. Jednak znając naszych polityków i rodaków jestem pewien, że 100-lecie wielkiego zwycięstwa i budowa łuku będzie pretekstem do kolejnej wojny. Tyle że polsko-polskiej. Ratusz wydał już wstępna zgodę na budowę monumentu wzorowanego na paryskim Łuku Triumfalnym.

Ale - jak to u nas - są cztery koncepcje: od nowoczesnej, po wzorowaną na łukach Paryża i starożytnego Rzymu. Prawda, jak to się pięknie słyszy? Dwa mocarstwa i my jako trzecie. Problem w tym, że główny - prawdopodobnie - sponsor Jan Żyliński, milioner z Londynu chciałby łuku w stylu klasycystycznym, a pomysłodawca Jan Pietrzak jakiegoś giganta. Marzy mu się - cytuję - “wielki, wspaniały, imponujący, może wyższy od Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie”... Jak to można pogodzić? - oto jest pytanie.

Tymczasem ja marzę o wielkim, pięknym, nowoczesnym, multimedialnym Muzeum Historii Polski w centrum stolicy. Zdumiewa mnie, że naród z tysiącletnią tradycją takiego dotąd się nie doczekał. Częścią tego muzeum byłby obszerny dział poświęcony wielkiemu polskiemu zwycięstwu sprzed stu lat.

A tak na marginesie: czytając komentarze pod informacją o łuku poczułem przedsmak tego, co nas czeka. Jeden z internautów napisał: “Chcąc budować szacunek dla Polski trzeba budować jej znaczenie gospodarcze i polityczne, a więc nowoczesne fabryki, a nie gigantyczne pomniki! Szanujmy sukcesy przodków ale mądrze”! Inny mu odpisał: “Tylko Janek potrafi zaśpiewać: Żeby Polska była Polską. Dziękujemy Ci za to Janku. Walczysz z tą mafią co zawłaszczyła Polskę i wycięli Cię z mediów ale wygrasz, bo my Polacy wygramy z tą mafią i sowieckimi trolami”.

I jesteśmy w domu.