Na gorąco

Sprzeczne informacje napływające z Tbilisi nie pozwalają na wyciągnięcie jednoznacznych wniosków, kto mógł strzelać do prezydentów Gruzji i Polski. O wizycie obu głów państw w obozie dla uchodźców w pobliżu granicy z Osetią Południową były powiadomione rosyjskie posterunki. Nie sądzę więc, by była to próba zamachu dokonana na zlecenie Moskwy. O wiele bardziej prawdopodobna wydaje mi się wersja, że były to przypadkowe strzały, np. jakiegoś pijanego żołnierza osetyjskiego lub rosyjskiego.

Na razie jedno wiadomo na pewno: Gruzini wykorzystają wczorajszy incydent, by oskarżać Rosję o łamanie kruchego rozejmu. Prezydent Michaił Saakaszwili nie ukrywał przecież, że zaprasza europejskich przywódców po to, aby przekonali się, jak Rosja nie przestrzega pokojowych porozumień.

Nie mam też żadnych wątpliwości, że Rosjanie nie ustąpią Gruzji ani na milimetr. Ten kraj bezpowrotnie utracił swe zbuntowane republiki - Osetię Południową i Abchazję. Saakaszwili zagrał w sierpniu va banque i przegrał. A desperacja, z jaką prezydent Lech Kaczyński manifestuje swą przyjaźń z Michaiłem Saakaszwilim, jest może i bardzo szlachetna, ale niczego nie zmienia. Sytuacja polityczna na Kaukazie jest jeszcze bardziej skomplikowana aniżeli w "bałkańskim kotle". Wystarczy sięgnąć po książki znakomitego znawcy tego regionu Wojciecha Jagielskiego.

Natomiast pretensje można rzeczywiście mieć do władz Unii Europejskiej i obecnego jej szefa Nicolasa Sarkozy' ego oraz Niemiec. Te kraje prowadzą zdecydowanie zbyt miękką i ugodową politykę wobec Kremla. Z Rosją rozmawiać trzeba, ale nie pod lufą energetycznego pistoletu i nie w cieniu rakiet. To groźne, szczególnie w kontekście ostatnich zmian w konstytucji Rosji, zapewniających Władimirowi Putinowi władzę na długie lata.