Tomasz Stanny (na zdj. z Irkiem Dudkiem)
Organizator Blues na Świecie Festival
25 lat temu organizacja takiego festiwalu, jaki mamy w Świeciu była nie do pomyślenia. Artystów zza żelaznej kurtyny nie dało się ściągnąć za żadne pieniądze. Dziś jest odwrotnie. Minusem, który zauważam w Polsce po tych 25 latach jest to, że ludzie oddalili się od siebie. Dobrze pamiętam atmosferę ówczesnych imprez, muzyczne biesiady po koncertach w Jarocinie. Wszyscy chcieli być razem, wspólnie cieszyć się pięknymi chwilami. Dziś nie ma już takiego klimatu. Polacy zamykają się w domach i zamiast na koncercie, spędzają czas na Facebooku. Myślę, że nie doceniają tego, co mają, że blach na bębny nie trzeba już załatwiać tygodniami u marynarza. Takie zachowanie widzę też w Świeciu. Ludzie, którzy przyjechali na festiwal z całej Polski, zwrócili uwagę, jak wygodnie tu mamy. Amfiteatr, klub, sala koncertowa - wszystko w pigułce. Nie trzeba jechać na jam session tramwajem przez miasto. Ja to doceniam i widzę, jak bardzo Świecie wypiękniało przez 25 lat. (AGA)
Alina Stodolska
Pielęgniarka oddziałowa w szpitalu im. Biziela w Bydgoszczy
Ćwierć wieku temu pracowałam jako położna w bydgoskim szpitalu miejskim. Wtedy było mało pań salowych, a pracy na położnictwie - sporo, bo był przecież wyż demograficzny. Czasem na jednym 12-godzinnym dyżurze, na którym byłam tylko z koleżanką, przychodziło na świat po czworo albo i więcej dzieci. To były trudne czasy. W szpitalach i przychodniach nie było nowoczesnej aparatury. Brakowało sprzętu jednorazowego użytku. A mimo to żyło się inaczej. Nie było pogoni za pieniądzem i karierą, konkurencji albo poczucia, że ciągle trzeba się spieszyć. Człowiek nie przywiązywał wówczas takiej wagi do rzeczy materialnych, jak teraz. Ludzie byli dla siebie milsi, bardziej wrażliwi. Mieli czas porozmawiać, pobyć ze sobą. Teraz w szpitalach jest nowoczesny sprzęt i są nowoczesne gabinety, ale nie ma atmosfery, która przez te ćwierć wieku gdzieś się zgubiła. (PIO)
Zbigniew Zajko
Taksówkarz z Torunia
Kiedy w stanie wojennym chciałem jechać do Niemiec, sprawdzali mnie dziesięć razy. Takie to były dziwne czasy. Jedno, co można powiedzieć dobrego o komunie - pracy nie brakowało. Jak jest teraz? Z roku na rok coraz trudniej się żyje. Najbardziej żal mi młodych - kończą studia, żeby do Anglii na zmywak jechać. Ba, ostatnio czytałem, z każdej zainwestowanej złotówki w naszej "wolnej" Polsce zostaje raptem 20 groszy. Proszę tylko spojrzeć na Toruń: Elana, Towimor, Polchem - wszystko upadło. Miejsce przemysłu zajął handel. Hipermarkety, gdzie nie spojrzeć. A duże zakłady?
Jeszcze coś mnie boli. Zamiast na swoim, ludzie siedzą na wynajmie. Żeby dostać kredyt na skromne mieszkanie, trzeba cudu. Przykład z życia wzięty - kobieta zarabia 1,8 tys. Jej mąż - o 400 zł więcej. Bank odmówił pożyczki. Za wynajęte mieszkanie płacą właścicielowi 700 zł, do tego rachunki. I to jest ta wolna Polska? (ES)
