Nie dołują dzieci

- Podobno jako radna z Pęperzyna pomogła pani szkole w swojej wsi, podsyłając tam wychowanków z Domu Dziecka w Więcborku i to nagle od 1 kwietnia. Jak można tak w trakcie roku zmieniać dzieciakom szkołę? Mało przeżyły, zanim trafiły do Domu Dziecka?

- To była uzasadniona decyzja, choć podjęta w trakcie roku szkolnego na dwa miesiące przed wakacjami. Przez półtora roku nasze dzieci chodziły do Szkoły Podstawowej w Więcborku. Przyczyn przeniesienia dziewięciorga naszych wychowanków jest wiele i żadna nie ma nic wspólnego z tym, że jestem radną z Pęperzyna. Nie o wszystkich powodach mogę powiedzieć publicznie.

- Niech pani przekona Czytelników, że nie przemawia przez panią prywata...

- Współpraca z podstawówką w Więcborku od początku się nie układała. Pod koniec marca zostałam poinformowana, że dzieci będą powtarzały klasy, chyba że się za nie weźmiemy. Uznałam, że to nie jest właściwe podejście i z dnia na dzień załatwiłam przeniesienie do Pęperzyna. I już wiem, że to było dobre posunięcie, choć spotkałam się z różnymi zarzutami i pomówieniami. Nasze dzieci są akceptowane przez kolegów, normalnie żyją w szkole i chcą do niej chodzić. Poza tym są przywożone i odwożone szkolnym autobusem, a poza tym wracają szybciej do domu. A co najciekawsze, okazało się, że dzieci wcale nie są takie najgorsze. Lepiej się czują, bo nie są wciąż wytykane. Dla nas nie były to błahe problemy, bo chodziło o dobro dziecka.

- A co na to zwierzchnicy?

- Sprawa zrobiła się tak głośna, że mieliśmy kontrolę z departamentu polityki społecznej Urzędu Wojewódzkiego. Po analizie akt, rozmowach z dziećmi i wychowawcami uznano, że podjęłam słuszną decyzję. Wojewoda uważa za właściwe przeniesienie wychowanków z Więcborka do Pęperzyna.