Niedźwiedź - gmina Dębowa Łąka

Bogumił Kłodawski

w Niedźwiedziu mieszka od 1974 roku. Prowadzi ośmiohektarowe gospodarstwo rolne. Pracuje również w jednej z wąbrzeskich firm. Mieszka z rodzicami i siostrą.

- Tylko 1,5 kilometra dzieli moje gospodarstwo od wysypiska śmieci. Ciężarówki jeżdżą tutaj każdego dnia. Zakłócają spokój, tym bardziej, że droga ułożona jest tylko z betonowych płyt. Nie wspomnę już o tym jak samochody mieszkańców tutaj się niszczą.

Tak uczęszczana trasa, zasługuje na asfalt. Układanie betonowych płyt to tylko prowizorka. We wsi przydałaby się również świetlica. Teraz mieszkańcom brakuje miejsca, w którym mogliby się spotkać.

Poza tym na wsi dosyć ciężko się żyje. W tym roku była duża susza, która bardzo nam wdała się we znaki. Rolnikom proponuje się kredyty suszowe, ale wiadomo - pożyczkę łatwo wziąć, ale przecież później trzeba ją spłacić.

Dominika Lewandowska

wraz ze swoją rodziną mieszka w samym centrum Niedźwiedzia. Jest mężatką, zajmuje się wychowaniem dwójki dzieci w wieku 2 i 4 lat.

- Denerwujący jest ten duży ruch na drodze. I wcale nie tak bardzo przeszkadza mi hałas, jak brak chodnika. Mam małe dzieci, z którymi chciałabym pójść na przechadzkę, ale jak spokojnie spacerować przy pędzących samochodach?

Dzieci nie mają również miejsca, w którym mogłyby bezpiecznie się bawić, więc robią to na podwórkach. Przydałby się plac zabaw, ale niestety nikogo z władz to nie interesuje. Poza tym w Niedźwiedziu żyje się całkiem nieźle: kościół jest blisko, nie trzeba co niedzielę pokonywać wielu kilometrów.

Mamy jeden sklep, w którym można zrobić podstawowe zakupy, a po większe i tak jeździ się do miasta.

Alojzy Taczyński

mieszka w Niedźwiedziu prawie od urodzenia. Chociaż ma już 80 lat to codziennie jeździ rowerem, aby - jak mówi - rozprostować kolana. Jest na emeryturze. Większość swojego życia przepracował w Państwowym Gospodarstwie Rolnym, które istniało w Niedźwiedziu.

- Oj, nasza wieś to kiedyś była piękna. Był pałac, muzeum, klub rolnika i PGR. Ludzie mieli gdzie się spotykać, coś się działo. Nie to co teraz - wszyscy pozamykani w swoich czterech ścianach. Przed wojną, przy naszym pałacu był piękny park. A teraz cały pałac to tylko ruina. Jak można było do tego doprowadzić?

Od kilku lat dwór stoi pusty i nikt się nim nie interesuje. Nadal nie mamy kanalizacji. Były pomiary, przychodzili kilka razy, ale od tego czasu cisza i spokój. Dostaliśmy plik dokumentów, z którymi nie wiadomo co teraz zrobić. No cóż, leżą, a my czekamy. Brakuje również chodnika we wsi.

To jest droga wojewódzka, ruch taki, że strach chodzić. Chociaż po jednej stronie chodnik musi być w końcu położony!

Dawid Literski

ma 15 lat. Mieszka w Niedźwiedziu od urodzenia, tak jak jego kolega 14-letni Przemysław Taczyński. Obaj chodzą do szkoły w Dębowej Łące.

- Można ponarzekać prawda? Bo my jako młodzież w Niedźwiedziu mamy wiele skarg. Miała być świetlica dla dzieci i młodzieży, ale znowu ktoś się nie dogadał. Brakuje nam miejsca, w którym możemy się spotykać.

W tegoroczne wakacje zbudowaliśmy sobie nawet szałas, aby mieć swoje miejsce. I to wcale nie po to, aby pić piwo! Policja ciągle nas "spisuje" kiedy siedzimy na przystanku. Podjeżdżają i mówią, że to nie miejsce do siedzenia. To gdzie mamy spędzać czas? Na boisku?

Nie dość, że jakiś czas temu zostało zmniejszone do takich rozmiarów, że teraz z trudem trzy osoby się na nim zmieszczą, to jeszcze trawa na nim po kolana! Zabrakło pieniędzy na jej koszenie, a nam powiedziano, że sami mamy sobie załatwić kosiarki i benzynę, bo to w końcu boisko dla nas.

Zajmowanie się dziećmi i młodzieżą w tej wsi nie bardzo dorosłym wychodzi. Zawsze musimy sami sobie wymyślać zajęcia. Jeśli pójdziemy do parku, to stróż nas wygania. Ciągle słyszymy, że wszystko jest poniszczone, ale to nie dlatego, że my coś popsuliśmy - po prostu większość rzeczy nie była odnawiana od dawna. Dlatego zostaje nam komputer. Jeśli ktoś ma go w domu.

Elżbieta Czajkowska

mieszkanką Niedźwiedzia jest od urodzenia. Sprzedaje w jedynym sklepie we wsi. Jej mąż pracuje w Wąbrzeźnie. Mają dwie córki w wieku 13 i 10 lat. To panią Elżbietę młodzież wskazała jako jedną z niewielu osób, które rozumieją problemy nastolatków.

- Chcę pomagać dzieciom z naszej miejscowości. Staram się to robić na ile pozwala mi czas. Jesienią bierzemy udział w memoriale Andrzeja Jaraszewskiego. Dzieci mają swoje sukcesy. Zdobywamy puchary, które ustawiamy w sklepie, bo nie mamy ich gdzie zaprezentować.

Latem staramy się każdego dnia grać w siatkówkę. Co roku organizujemy Dzień Dziecka. Są różne konkurencje na przykład skakanie przez skakankę lub przeciąganie liny, a wszystko kończy się dyskoteką. Wiem, że taka impreza raz w roku, to naprawdę za mało. Miałam cichą nadzieję, że w końcu ruszy świetlica.

Ciężko jest nawet zorganizować jakąś zabawę dla dorosłych. Próbowałam na zakończenie karnawału, ale przyszło raptem 10 osób. Ludzie za bardzo pozamykali się w swoich domach.

Marian Winiarski

W Niedźwiedziu mieszka od 26 lat. Pracuje w wąbrzeskim "elewatorze", jego żona Maria jest nauczycielką w Dębowej Łące. Mają szóstkę dzieci.

- Gdyby w końcu ruszyła świetlica, to można by ściągnąć jakieś pieniądze z Unii Europejskiej. Trzeba mieć bazę, aby zawiązać stowarzyszenie i zacząć działać.

Dzieciom z naszej wsi bardzo brakuje miejsca, w którym mogłyby spędzać czas wolny, to dlatego włóczą się po przystankach. Przez centrum wsi biegnie droga wojewódzka. Miał być przy niej położony chodnik, przygotowane były już pomiary. Jeszcze za poprzedniego wójta, później jednak temat jakoś ucichł.

Potrzebne jest również przejście dla pieszych, może ono - chociaż w jakimś stopniu - sprawiłoby, że kierowcy przestaliby jeździć przez wieś jak szaleńcy. Przyznać trzeba, że brakuje również trochę współpracy między mieszkańcami Niedźwiedzia.