Jest to, licząca blisko 200 stron, książka pt. "Leszek książę inowrocławski (1274/75 - po 27 kwietnia 1339)", autorstwa prof. dr. hab. Błażeja Śliwińskiego z Uniwersytetu Gdańskiego.
Jest to biografia podsumowująca stan wiedzy o życiu i działalności Leszka Ziemomysłowica - władcy inowrocławskiego księstwa, którym, przy współudziale młodszych braci: Przemysła i Kazimierza, a od 1314 r. samodzielnie rządził w burzliwych czasach przełomu XIII i XIV w.
Realia tamtego okresu to z jednej strony szeroko zakrojone i nie wolne od zaskakujących zdarzeń starania stryja, Władysława Łokietka o zjednoczenie ziem polskich i koronę królewską, a z drugiej - trudne i złożone sąsiedztwo Krzyżaków.
Leszek był synem Ziemomysła, a wnukiem Kazimierza - rzeczywistego twórcy wielkości i znaczenia księstwa kujawskiego oraz jego stolicy, Inowrocławia, protoplasty ostatniej królewskiej gałęzi rodu Piastów. Był człowiekiem wykształconym, ze znajomością łaciny, ambitnym i rzutkim, dwukrotnym świadkiem w procesie polsko-krzyżackim.
Z końcem 1323 lub początkiem 1324 r., bezżenny i bezdzietny, przekazał władzę książęcą bratu, Przemysłowi i usunął się w cień murów sandomierskiej kolegiaty.
