O zarobkach każdy wie

     - Jaki jest polski policjant?
     - To najprostsze i jednocześnie najtrudniejsze pytanie. Wiemy, jakiego powinien być. Taki, który chce być policjantem i ma świadomość celu, któremu służy, dobrze wyszkolony, profesjonalny, otwarty i wsłuchujący się w problemy najbardziej uciążliwe dla mieszkańców. Robimy wszystko, by taki policjant był.
     - Nie powiedział pan: uczciwy, niepodatny na korupcję... A przecież i tacy się zdarzają. Sprawy tak głośne, jak afera związana z odejściem komendanta miejskiego w Bydgoszczy, czy też ostatnio - policjanta z Lublina psują wizerunek policjanta...
     - Boleję nad tym, że takie sprawy mają miejsce. I pewnie jeszcze nie jeden raz się zdarzą. Przyjmujemy najlepszych, 10-20 proc. tych, którzy chcą pracować w policji. A jednak sprawy takie, jak w Bydgoszczy się zdarzają i pewnie będą się zdarzać. Chciałbym jednak zwrócić uwagę, że w ostatnich latach sami, własnymi siłami staramy się eliminować tych, którzy policjantami być nie powinni. Przytoczę dane tylko z samej Warszawy. W roku 1999 wydalono ze służby 24 policjantów, w roku 2000 - 38, w zeszłym roku już 45.
     - To zawód podatny na korupcję, chociażby z powodu niskich zarobków. Czy można budować bezpieczeństwo bez pieniędzy?
     - O zarobkach wie każdy przychodząc do policji. I podejmując służbę musi sobie z tego zdawać sprawę. Chciałbym, by za niebezpieczną przecież pracę, do tego w świątek, piątek i niedzielę, każdy policjant zarabiał powyżej średniej krajowej. Jaki jednak mamy budżet i jaki jest stan kasy państwa każdy widzi. Co do bezpieczeństwa - można je budować również zmianami organizacyjnymi. Praktycznie w kieszeni mamy już uproszczone procedury. Potrzeba nam też zniesienia obowiązku konwojowania podejrzanych, aresztowanych, skazanych i przejęcia tej roli przez służby więzienne. Wtedy policjant - jak chce społeczeństwo - będzie bardziej niż dotąd na ulicy, a nie przy biurku nad papierami czy w konwoju.