Nr 7 - Martin Vaculik. Słowak miał być "prezentem" dla menedżera Jacka Gajewskiego na sezon 2016, co ten przyjął dość chłodno. Jakby miał złe przeczucia. I rzeczywiście - Vaculik nie odnalazł się w drużynie - tak sportowo, jak i mentalnie. Pojechał w 19-u meczach, 93 biegach, zdobył 174 + 12 pkt, i ze średnią 2,0 zajął 12. miejsce w Polsce. Jak na lidera - dość przeciętnie, choć nie aż tak źle. Jego ocenę obniża jednak nierówna postawa w finale ze Stalą Gorzów, zwłaszcza w meczu u siebie (8 + 1 pkt). Długo miejsca w Toruniu nie zagrzał - po roku został zawodnikiem wspomnianej Stali. Podobno nie podobała mu się krytyka ze strony właściciela klubu, Przemysława Termińskiego.

Nr 6 - Hans Andersen. Gdy trafił do Unibaksu w 2008 roku spisywał się bardzo dobrze, był współtwórcą ostatniego tytułu mistrzowskiego dla toruńskiego klubu. Uzyskał czwartą średnią w zespole (po Wiesławie Jagusiu, Ryanie Sullivanie i Chrisie Holderze) - równe 2 pkt na bieg (20 meczów, 98 biegów, 180 + 19 pkt), 13. w kraju. Niestety, dużo mniej udany był jego drugi pobyt w Toruniu, w sezonie 2010. Tym razem osiągnął zaledwie 24. średnią w kraju (18 meczów, 85 biegów, 124 + 20 pkt, średnia 1,694), a kibiców irytował dużymi wahaniami formy.

Nr 5 - Niels Kristian Iversen. O Duńczyku mówi się, że jeździ dobrze tylko w Stali Gorzów i... jest w tym sporo prawdy. Do Torunia trafił przed "kryzysowym" sezonem 2006, raz zdarzyło mu się nawet zastrajkować przed meczem. Jeździł bardzo przeciętnie, uzyskał 28. średnią w kraju. Pojechał w 10-u meczach, zdobył 67 + 11 pkt w 48 wyścigach, co dało średnią 1,625. Po raz drugi został zakontraktowany w Toruniu po 12-u latach i spędził w nim dwa sezony. Miał być żużlową strzelbą", wymyśloną przez menedżera Jacka Frątczaka. Niestety, sezon 2018 zaczął z nie do końca wyleczoną kontuzją, co odbiło się na wynikach. 21. pozycja w lidze pod względem średniej biegowej na pewno jak na potencjalnego lidera zespołu nie była imponująca. Pojechał w 14-u meczach, 63 biegach, zdobył 106 + 8 pkt, co dało średnią 1,81. Jeszcze gorzej było w minionym sezonie, w którym Iversen i spółka "spuścili" zespół do pierwszej ligi. Tym razem zakończyło się na 28. średniej w ekstralidze (14 meczów, 68 wyścigów, 120 + 6 pkt, średnia 1,765). A dodajmy, że niemal zawsze jeździł w parze z juniorem, co "z góry" dawało mu jeden punkt już na starcie...

Nr 4 - Rune Holta. Norwegowi z polskim obywatelstwem wszyscy zapamiętają sezon 2011, w którym ciągle uskarżał się na bóle nadgarstków i... jeździł, jak jeździł. Pojechał w 17-u meczach, 83 biegach, zdobył 136 + 11 pkt, co dało średnią 1,771 (19. w Polsce). A przypomnijmy, że należał wówczas do czołowych zawodników ekstraligi. Wrócił do Torunia przed sezonem 2018, ale oczekiwania od niego były już dużo mniejsze. I - rzeczywiście, spisał się przeciętnie, a w dodatku przytrafiły mu się kontuzje. Bilans sezonu 2018 to 11 meczów, 49 wyścigów, 77 + 5 pkt, średnia 1,674 (27. w ekstralidze) oraz 9 meczów, 31 wyścigów, 39 + 3 pkt, średnia 1,355 (38. w ekstralidze).