Światowy Dzień Chorego

Dzień chorego ustanowiono 13 maja 1992 roku. Święto to zapoczątkował Jan Paweł II w liście skierowanym do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, kardynała Fiorenzo Angeliniego.

Papież wskazywał na konieczność uwrażliwienia na służbę zdrowia oraz zapewnienia lepszej opieki chorym, którzy potrzebują nie tylko fachowej pomocy medycznej, ale także obecności bliskiej osoby.

Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów przewlekle chorych. Opieka i pielęgnacja spada często na rodzinę. A nie wszyscy wiedzą, jak podjąć się tak trudnego zadania.

Od czego zacząć? Najpierw trzeba zasięgnąć wiedzy na temat choroby, jej przebiegu, pojawiających się ograniczeń i możliwych remisji. Osobą najbardziej kompetentną jest lekarz prowadzący. To właśnie z nim, za przyzwoleniem chorego, należy porozmawiać. Innym źródłem wiedzy są stowarzyszenia, fundacje, grupy wsparcia.

Od czego zacząć w mieszkaniu?

Opieka nad chorym wiąże się także ze stworzeniem odpowiednich warunków, to znaczy z przygotowaniem pokoju, w którym ma przebywać.

Gdy trafia do mieszkania członków rodziny, dobrze, aby w najbliższym otoczeniu znalazły się jego ulubione drobiazgi, takie jak np. lampka nocna, fotografie, jakieś bibeloty.

Jeśli pomieszczenie, w którym ma przebywać chory, jest niewielkie, trzeba zdecydować się na przemeblowanie. Dostęp do leżącego musi być zapewniony z dwóch stron.

Pamiętajmy o odpowiednim łóżku. Chory nie może bowiem leżeć na sfatygowanej leżance czy starej, niewygodnej kanapie. Specjalne łóżko można wypożyczyć lub kupić. Konieczny jest też odpowiedni przeciwodleżynowy materac. Na rynku jest wiele rodzajów, dlatego warto zapytać pielęgniarkę środowiskową, który z nich jest najlepszy i będzie się sprawdzał w danym przypadku.

Nie odcinaj się od przyjaciół

W opiece nad pacjentem, warto też poprosić o pomoc przyjaciół. To właśnie oni potrafią zachować dystans i służą zdrowym rozsądkiem. Dobrze, aby bliscy chorego spisali na kartce własne potrzeby i przekazali je swoim przyjaciołom. W ten sposób przyjaciele będą mieli szansę zdecydować, w czym mogą pomóc i w jakim terminie.

Jak rozmawiać?

Pamiętajmy również o prawidłowej komunikacji z chorym. Lepiej, aby opiekun na początku więcej słuchał, a mniej mówił. Natomiast o długości rozmowy powinien decydować nie tylko chory, ale także opiekun. Istotne jest, aby opiekunowie otwarcie rozmawiali z chorym o swych pozytywnych i negatywnych uczuciach, o chorobie i zmianie planów.

Najlepsze artykuły za jednym kliknięciem. Zarejestruj się w systemie PIANO już dziś!