Polacy, o dziwo, są szczęśliwi. A najbardziej w Warszawie i Toruniu. Tak wynika z cyklicznego badania "Diagnoza społeczna 2011". Zapytaliśmy torunian, czy to prawda.
Przeczytaj także:Czas na rewolucje w toruńskim MZK [szczegóły]
- Jestem szczęśliwa, bo... ja w ogóle jestem szczęśliwa -śmieje się Kazimiera Okonek, seniorka z toruńskiego Centrum Aktywizacji Seniorów. -Tutaj się urodziłam, tutaj mam wszystkich bliskich. Znam to miasto od podszewki, od pierwszego swojego dnia. Toruń jest bardzo przyjazny, także dla seniorów. Jest tyle klubów, że każdy znajdzie coś dla siebie. Ja znalazłam i chodzę do najlepszego klubu na świecie.
Co mnie tutaj tak nakręca?
- Jestem szczęśliwa, bo jestem tu bezpieczna -Gizela Czyż z toruńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku - I to już od dzieciństwa, bo miałam bardzo szczęśliwe dzieciństwo. Pamiętam, jak z mamą rozwieszałyśmy pranie w lasku bielańskim. Czułam się bezpiecznie, bo nikomu wtedy nie przyszło do głowy, że w Toruniu może być niebezpiecznie. Poza tym tutaj zawsze wszędzie było blisko. Dziwię się, że warszawiacy są szczęśliwi, bo nasze szczęście bierze się stąd, że Toruń jest nie za duży. Jeśli jadę od siebie, z Rubinkowa na Gagarina, do mojej mamy, nie tracę godziny na dojazd. Z kolei koleżanka z Warszawy ma problem z komunikacją. Ci ludzie mają mniej czasu na szczęśliwość, bo większość życia tracą na dojazdy.
Co na to młodsze pokolenie? Kiedy pytam: jesteś szczęśliwą torunianką, bo...
- ...w Toruniu znalazłam miłość, z którą zamierzam spędzić resztę życia - odpowiada bez wahania Paulina Sławińska, studentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. - Studiuję to, co chciałam, do tego na prestiżowej uczelni, na której zawsze chciałam być. Czego chcieć więcej?
Co uszczęśliwia innych torunian?
- Słodycze - śmieje się Joanna Chojnacka, która na pytanie o zawód odpowiada: szczęśliwa żona i matka. - Oczywiście, najlepsze na świecie są toruńskie pierniki, więc może dlatego ludzie z Torunia są tak szczęśliwi.
Może więc sekret szczęścia torunian tkwi w wyśmienitych piernikach?
- Częściowo tak - przyznaje Joanna. - W końcu słodycze wyzwalają hormony szczęścia. A tak poważnie, wydaje mi się, że jesteśmy mniej marudni niż mieszkańcy innych miast, dlatego cieszymy się z tego, co mamy, zamiast narzekać, że trawa jest bardziej zielona gdzie indziej.
Warszawa da się lubić?
A co ma do powiedzenia grudziądzanka Józefina Bartyzel, która studiowała w Toruniu, a teraz mieszka i pracuje w Warszawie? Czy można być szczęśliwym w stolicy?
- Choć może banalnie to brzmi, Warszawa jest dla mnie miejscem, które umożliwia realizowanie planów i marzeń - przyznaje Józefina. - Co więcej, w chwilach zmęczenia mogę gubić się w odrapanych uliczkach Pragi. Mam słabość do miejsc, które są ładne w nieoczywisty sposób. Może właśnie dlatego Warszawa jest moim ulubionym polskim miastem. Choć czasem brzydka, czasami szara, ale zawsze otwarta, tętniąca, żywa. Lubię jej szum wieczorami i lubię jej poranne zabieganie. Przede wszystkim jednak lubię ludzi, którzy tu przyjechali zewsząd i czynią ją wyjątkowym miejscem. Bo miasta to ludzie. Choć do wielu torunian czy grudziądzan wciąż tęsknię...
Czytaj e-wydanie »
