"Trzy siostry" do poprawki

Najmłodszą siostrę Irinę gra przepiękna, młoda aktorka Magdalena Łaska. Studentka trzeciego roku łódzkiej filmówki, w minioną sobotę zadebiutowała na scenie. W pierwszym akcie ciężko oderwać od niej wzrok, ale sama uroda wystarczyła na krótką metę, bo w drugim akcie, jej brak zaangażowania w swoją postać zaczął drażnić. Spektakl zaczyna się rozwlekać, a Andrzej, brat sióstr (w tej roli gościnnie Michał Jarmicki, na co dzień aktor Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi) przemawia do nas słowami niczym z lektur Paulo Coelho, a nie Czechowa. Zaczyna raczyć nas oczywistościami i banałami na temat otaczającego nas świata i radami jak żyć. Np. że wódka jest niedobra i nie należy jej pić. Po wieloznacznych spektaklach naszego teatru, z podskórnym, subtelnym przekazem, ten banał kłuje w oczy i widz przestaje mu wierzyć. Czy reżyser przestał ufać widzom?

Mało wiarygodny jest też romans Maszy (Marta Nieradkiewicz) i Wierszynina (Roland Nowak). Kobieta uwikłana w małżeństwo z Kułyginem (Artur Krajewski), za którego wyszła za młodu, u Czechowa zakochuje się w podpułkowniku, za jego romantyczną duszę. U Łysaka, Masza widzi w Wierszynienie nadzieję na nowy, lepszy świat - na Moskwę. Jest współcześnie wyrachowana, bo jaka dziewczyna dzisiaj zakochałaby się w podstarzałym, filozofującym nudziarzu. Bo taki jest Wierszynin Nowaka - nijaki.
Brawa należą się za to Pawłowi L. Gilewskiemu. Jako niepełnosprawny Fierapont, z wadą wymowy faktycznie jest szczęściem - tego spektaklu.

Twórcy chcą znaleźć Czechowa we współczesności. Przełożyć jego język, czas, na nas, żyjących tu i teraz. Dwa kolejne spektakle zostaną rozegrane w tej samej, świetnej scenografii, autorstwa Pawła Wodzińskiego. Oby dbalej.