W Kujawsko–Pomorskiem będziemy mieli trzy nowe miasta. To Bobrowniki, Gąsawa i Kikół

Tak zdecydował rząd na wniosek Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Stosowne rozporządzenie z 27 lipca 2023 roku „w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedziby władz gminy” opublikowano w Dzienniku Ustaw (poz. 1472). Rozporządzenie wchodzi w życie oczywiście 1 stycznia 2024 roku.

Zainteresowane zmianą statusu miejscowości władze samorządowe musiały przeprowadzić konsultacje społeczne i do końca marca tego roku złożyć wnioski do MSWiA. Najwięcej nowych miast pojawi się w województwie mazowieckim (11) i w łódzkim (8).

Nadanie praw miejskich oznacza wyższą rangę i prestiż dla danej miejscowości, a co za tym idzie daje większe szanse na pozyskanie inwestorów i szybszy rozwój. Daje też okazję do starań o środki zewnętrzne dla miast i obszarów wiejskich.

Zgodnie z rozporządzeniem - dla miasta Bobrowniki w powiecie lipnowskim ustala się z 1 stycznia 2024 roku granice w obszarze 588,00 ha, dla miasta Kikół w powiecie włocławskim 400,79 ha, dla miasta Gąsawa w powiecie żnińskim 693,39 ha.

W rozporządzeniu pojawiła się także informacja o włączeniu do miasta Lubień Kujawski w powiecie włocławskim części obrębu ewidencyjnego Bagno, to jest 22 działek o łącznej powierzchni 4,21 ha.

Bobrowniki (obecnie zamieszkane przez ok. 1100 osób) były już w przeszłości miastem, lokowane w roku 1403 na prawie chełmińskim przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Konrada von Jungingena jako Stadt Beberen i pełniące wtedy faktyczną rolę stolicy ziemi dobrzyńskiej. Siedzibą władz był tamtejszy zamek, którego malownicze ruiny nad Wisłą zachowały się do dziś. Zamek i miasto powróciły pod polskie panowanie po bitwie pod Grunwaldem w roku 1410.

Od roku 1827 Bobrowniki były miastem rządowym Królestwa Polskiego (Kongresowego) zależnego od Rosji, ale w roku 1868 w wyniku reformy administracji terytorialnej zostało zdegradowane przez władze carskie do roli wsi (jako siedziby gminy).

W tej miejscowości, oprócz ruin zamku, uwagę turystów przykuwa kościół parafialny pw. św. Anny z 1787 roku.

Położona na Pałukach koło Żnina Gąsawa (ok. 1400 mieszkańców) jest jedną najstarszych miejscowości w regionie, a nawet w Polsce, wymieniona po raz pierwszy w wydanej w roku 1136 roku Złotej Bulli papieża Innocentego II. Miejscowość zasłynęła z jednego epizodu – 24 listopada roku 1227 odbywał się tu zjazd piastowskich książąt dzielnicowych, podczas którego doszło do napadu wojsk Świętopełka Pomorskiego i zabicia salwującego się ucieczką księcia Leszka Białego.

W roku 1388 odbyła się lokacja miasta, które stało się prywatną własnością opata kanoników regularnych w Trzemesznie (tzw. miasto duchowne). Gąsawa utraciła prawa miejskiej w roku 1934.

Zachowała się małomiasteczkowa zabudowa z dużym rynkiem i znajdujący się przy nim modrzewiowy kościół pw. św. Mikołaja wzniesiony ok. roku 1625 przez kanoników z Trzemeszna. Ogromne wrażenie robią malowidła naścienne, które odkryto podczas remontu w roku 1999. Przez 150 lat ukryte były pod warstwą tynku. Malowidła o charakterze sakralnym dokładne są na lata 1705-1706. Odrestaurowano je w roku 2003. W Gąsawie znajduje się także końcowa stacja kolei wąskotorowej ze Żnina.

Położony na ziemi dobrzyńskiej Kikół (obecnie ponad 2 tys. mieszkańców) także był już w swojej historii miastem – lokowany był w roku 1745, ale nieskutecznie. Drugi przywilej wystawiono w roku 1785 roku, po czym ostatecznie w roku 1791 udało się sprawę sfinalizować Ignacemu Antoniemu Zboińskiemu. Za to, że mieszkańcy Kikoła aktywnie włączyli się w powstanie styczniowe (1863-64), w roku 1869 miejscowość została zdegradowana przez władze carskie do roli wsi.

W tej miejscowości położonej przy drodze krajowej nr 10 i nad Jeziorem Kikolskim można oglądać okazały pałac Zboińskich z 1790 r. (dziś należący do przedsiębiorcy Romana Karkosika) oraz otaczający go park z lat 40. XIX wieku. Wznosi się tu także kościół parafialny pw. św. Wojciecha zbudowany w latach 1904-1909.