Aaron Cel o zwycięstwie w Hiszpanii i derbowych rachunkach z Anwilem

Wyśmienicie, tym bardziej, że to było nasze pierwsze zwycięstwo w grupie eliminacyjnej. Naprawdę byliśmy źli po przegranej w pięknej i pełnej kibiców hali z Izraelem, to był rywal do pokonania. Odpowiedzieliśmy na to we wspaniałym stylu. Były opinie, że Hiszpania wystawiła słabszy zespół, ale to przecież nie nasz problem, my też nie mieliśmy wszystkich najlepszych graczy. To wciąż reprezentacja skomponowana z zawodników, którzy odgrywają ważne role w wielkich hiszpańskich klubach.

Tak to bywa w koszykówce, gorsze dni się zdarzają. Tak samo w lidze: w Toruniu czasami gramy wspaniale, a czasami przyjedzie taki mecz jak z Anwilem w styczniu. To nie jest kwestia siły rywala, czasami dwie, trzy akcje decydują, że potem nic się już nie układa.

Takie sytuacje nikomu nie pomagają, byliśmy spięci - to raz, w składzie pojawiło się kilku nowych zawodników - to dwa. Dopiero przed meczem w Saragossie spędziliśmy więcej czasu razem, pewniej poczuliśmy się na parkiecie. Na pewno presja była mniejsza. W Gliwicach bardzo chcieliśmy wygrać dla kibiców. W Saragossie to nie my byliśmy faworytem, nie mieliśmy w zasadzie nic do stracenia. Tak to jest, że pojedynczy mecz można wygrać z każdym i my to udowodniliśmy.

Walczyliśmy od początku do końca. Taktycznie byliśmy świetnie przygotowani, choć wiele czasu na to nie było. W sali hotelowej w Hiszpanii wykleiliśmy sobie z taśmy boisko i ćwiczyliśmy odpowiedzi na zagrywki rywali. Nad tym pracowaliśmy najwięcej i w czasie meczu czuliśmy się pewnie w defensywie, Hiszpanie niczym nas nie zaskoczyli. W zasadzie wszystko potoczyło się zgodnie z naszym planem: unikaliśmy strat, co pozwoliło wyeliminować ich groźne kontrataki, które zawsze dodają drużynie pewności. W ataku graliśmy cierpliwie, nie spieszyliśmy się, szukaliśmy najlepszych rozwiązać.

Kilka dni wcześniej to byłoby szalone powiedzieć, że będziemy kontrolowali mecz z Hiszpania, ale tak faktycznie było. Zaczęliśmy może nie przestraszeni, ale trochę skrępowani. Atmosfera w hali, nazwiska rywali robiły wrażenie, ale nie było paniki. Myślę, że to właśnie zaskoczyło gospodarzy: nie poddaliśmy się po słabym początku, ale narzuciliśmy nasze warunki gry. Na pewno pomogła nam bardzo lepsza skuteczność niż w meczu przeciwko Izraelowi.

Mamy swój wypracowany system. Jesteśmy znani z tego, że może nie mamy wielu gwiazd, ale wszyscy walczą na parkiecie za dwóch, a w ofensywie każdy może zaskoczyć w pojedynczym meczu. To nie zmienia faktu, że Mateusz i Adam są nam bardzo potrzebni i z nimi w składzie jesteśmy dużo mocniejsi.

Słabo może nie było, ale faktycznie, sam też więcej od siebie więcej oczekiwałem. Nie jestem zawodnikiem, który na siłę szuka dla siebie gry w ataku, ale wiedziałem, że pod nieobecność Mateusza i Adama moja rola może być większa. Kilka pudeł w prostych sytuacjach w meczu z Izraelem było frustrujących. W Hiszpanii starałem się wykorzystać to, co dostawałem od drużyny.

Był taki moment pod koniec roku i na początku stycznia. Myślę, że to nie kwestia braku odpoczynku latem, ale intensywności gry w PLK i Lidze Mistrzów. W kilku meczach byłem naprawdę w słabej formie fizycznej. Cały czas siedzi mi zwłaszcza w głowie mecz z Anwilem w Toruniu, bo wiem jak ważny jest dla naszych kibiców, a ja wtedy zawiodłem. Zresztą jak cały zespół, Anwil nas wtedy złapał w naszym najgorszym momencie. Teraz czuję się dużo lepiej i już nie mogę doczekać się play off.

Mecze w Warszawie natchnęły nas optymizmem. Pokazaliśmy charakter, dobrą obronę i nawet ta porażka w finale nas specjalnie nie zabolała. Naszym celem w tym sezonie jest mistrzostwo Polski, a teraz głód zwycięstwa jest jeszcze większy. Mamy w drużynie gości z ambicjami, wiarą w sukces i doświadczenia. Fajnie, że wreszcie jesteśmy w komplecie i teraz chcemy już tylko wygrywać.