Empatii można się nauczyć

Rozmowa z Joanną Niewiemską kierownikiem opieki socjalnej z Domu Sue Ryder w Bydgoszczy

- Co jest wyjątkowego w pracy socjalnej. Co różni to zajęcie od innych zawodów?

- Jest to przede wszystkim praca, która wymaga ogromnej empatii, ale też asertywności. Należy bowiem zweryfikować, czy dana osoba rzeczywiście wymaga pomocy socjalnej, czy może po prostu liczy na darmową pomoc państwa. Inaczej rzecz się ma, jeżeli mówimy o wolontariacie, tak jak w naszym domu pomocy. Naszym podopiecznym trzeba się poświęcić całym sercem.

- Trzeba się urodzić z poczuciem potrzeby pomagania innym, czy taką wrażliwość można w sobie wykształcić?

- Praca nad sobą, nad swoją cierpliwością i oddaniem powinna towarzyszyć każdemu pracownikami socjalnemu. Są oczywiście osoby, które rodzą się z taką wrażliwością na potrzeby innych. Jednak chociażby przykłady programów resocjalizacyjnych dla więźniów pokazują, że empatii może się nauczyć każdy. Trzeba tylko tego bardzo chcieć.

- Obecnie w samej tylko Bydgoszczy już kilka uczelni wyższych oferuje możliwość kształcenia na kierunkach przygotowujących do pracy socjalnej. Wystarczy skończyć studia i już można pomagać innym?

- Studia to nie wszystko. Młodzi ludzie, którzy mają w CV wpisane, że studiowali pracę socjalną, nie są jeszcze do końca przygotowani do tego zawodu. Mimo niezwykłej popularności tego typu kierunków studiów, wciąż brakuje innych kursów, które pomogłyby przyszłym pracownikom socjalnym w zdobywaniu dodatkowych umiejętności. Ten zawód wymaga przede wszystkim cierpliwości i wyrozumiałości dla osób, którymi trzeba się zajmować. Pracownik socjalny musi znać też podstawy psychologii.