Jak kończyć i jak zaczynać

Od dawna było oczywiste, że Leszek Miller to przeszłość. Bez programu i bez wizji. Pamiętam jego uśmieszek, kiedy prezentował Magdalenę Ogórek jako kandydatkę na prezydenta. To była totalna, żałosna kompromitacja. Sojusz z Januszem Palikotem okazał się gwoździem do trumny. Trzeba było nie mieć za grosz politycznego słuchu, by nie widzieć, że Palikot jest skończony. Łączyło ich tylko jedno - wybujałe ego. Te błędy wynikały z zadufania i arogancji. Czas weteranów się skończył, tak jak skończy się czas Jarosława Kaczyńskiego. Miller zrealizował jedno hasło: prawdziwego mężczyznę poznaje się nie po tym, jak zaczyna, ale jak kończy - najgorszym wynikiem lewicy od 1989 roku.
Przeczytaj także: Wybory 2015 kujawsko-pomorskie. Oni będą nas reprezentować w Sejmie

Także buta, pewność siebie i cwaniactwo tuzów PO sprawiły, że rządy Ewy Kopacz okazały się fiaskiem. Jej nominacja na premiera była największym błędem odchodzącego Donalda Tuska. Poparcie straciła już na starcie - Arłukowicz jako minister zdrowia i Schetyna pasujący do MSZ jak kwiat do kożucha. A już niewiarygodnym błędem było powołanie Michała Kamińskiego, ksywa „Misiu”, na doradcę premiera RP. W sporej mierze porażka wyborcza PO jest jego zasługą. Zrobił kawał dobrej, nikomu niepotrzebnej roboty.

Zupełnym nieporozumieniem była też nominacja Teresy Piotrowskiej na szefa resortu spraw wewnętrznych. Postawienie na czele MSW amatorki w tej branży było niepojęte w obliczu ogromnych wyzwań. Potwierdziły to wkrótce niezmiernie ważne dla Europy wydarzenia związane z napływem migrantów. Ale pani minister już w pierwszych dniach zapadła się pod ziemię. Inna koleżanka, Joanna Kluzik-Rostkowska, zakończyła karierę odbijając dla uczniów drożdżówki z rąk ministra zdrowia. Dalej - minister Maria Wasiak, Andrzej Biernat, Cezary Grabarczyk...

Akurat rok temu premier Ewa Kopacz pokazała, jak nie powinno się zaczynać.