Jaki stos drewna – taki chłop. Tak krok po kroku buduje się stóg z drewna

Często stos drewna nazywa się sztaplem, jednak określenie to dotyczy sposobu przechowywania desek a nie drewna opałowego. Sztuka układania stosu ma długą tradycję, kultywuje ją m. in. Towarzystwo Przyjaciół Dolnej Wisły, które w ramach gruczeńskich festynów nie raz zorganizowało już warsztaty i pokazy układania drewna w stos.

Stosem drewna zajął się również norweski pisarz Lars Mytting. W książce „Porąb i spal. Wszystko, co mężczyzna powinien wiedzieć o drewnie” zdradza szereg ciekawostek na temat stosów, np., że po sposobie jego ułożenia można wybrać męża. Oto kilka wskazówek:

• stos prosty i solidny: mężczyzna prosty i solidny
• stos niski: mężczyzna ostrożny, nieśmiały, słaby
• stos wysoki: ambitny, ale trzeba uważać na możliwość zawalenia się
• dziwny kształt: wolnomyśliciel, otwarta głowa, tu też warto uważać na słabą konstrukcję
• stos imponujący, dobrze widoczny: ekstrawertyk, ale być może pozer
• dużo drewna: zapobiegliwy, godny zaufania
• mało drewna: żyje z dnia na dzień
• kłody grubych drzew: bierze życie garściami, ale może przesadzić z brawurą
• stos pedantyczny: perfekcjonista, być może introwertyk
• sztapel zawalony: słaba wola, na bakier z priorytetami
• sztapel ułożony do połowy, połowa na ziemi: niestabilny, apatyczny, pijak
• kupa kłód bezpośrednio na ziemi: nieuk, leń, pijak albo wszystko naraz
• wymieszane stare i nowe drewno: trzeba uważać, może być skradzione i zmieszane z własnym
• duże i małe polana pomieszane ze sobą: zapobiegliwy, osoba opiekuńcza
• nierówne, poskręcane polana z trudnego do łupania drewna: nieustępliwy, silna wola albo zmagający się z trudnościami.
• brak stosu: brak męża

Jak powinno się układać drewno w stos, żeby powietrze suszyło je od każdej strony? Czym przykryć stos, a może lepiej w ogóle tego nie robić? Sprawdźcie w naszej galerii.