Przeciw bezradności

     Wypełniony po brzegi (włącznie z balkonami) grudziądzki teatr gościł powstały w krakowskim teatrze STU spektakl Toma Kempińskiego "Solo na dwa głosy", w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego. Publiczność przyszła na znane z ekranu kinowego i telewizyjnego nazwiska, ale też po to, aby poprzeć szczytną ideę sztuki, która - po krakowskiej premierze - ruszyła w Polskę, by pomagać niepełnosprawnym. Duchowo, ale też konkretnie - poprzez wręczanie na zakończenie spektaklu wózka inwalidzkiego osobie niepełnosprawnej.
     Sam spektakl - oszczędny w scenografii - skupia uwagę na tym, co mają do przekazania aktorzy. Główny ciężar spektaklu niesie Grażyna Barszczewska, odtwarzająca postać światowej sławy skrzypaczki, pokonywanej przez nieuleczalną chorobę - stwardnienie rozsiane. Henryk Machalica (w roli psychiatry, mającego wesprzeć pacjentkę duchowo i uchronić przed samobójstwem) jest jak gdyby postacią pomocniczą, stawiającą (to z lewa, to z prawa) pytania, pozwalające wyrzucić z siebie natłok myśli i ekstremalnych emocji przez oddaną muzyce artystkę, stojącą na progu życia i śmierci. Stefanię Mueller, którą gra Grażyna Barszczewska, coraz bardziej przytłacza niemoc fizyczna, psychiczna, ale najbardziej - odebranie jej przez chorobę, raz na zawsze, możliwości obcowania z muzyką - wirtuozowskiej gry na skrzypcach. A jednak - przykuta do wózka - szuka dla siebie persepktywy. Wiary, że jest na co czekać.
     Grażyna Barszczewska na koniec wstaje__z wózka, który z takim właśnie przesłaniem - że zawsze jest po co żyć - przekazuje, wraz z Henrykiem Machalicą, młodej grudziądzance z porażeniem mózgowym. Dzięki sponsorowaniu całego przedsięwzięcia przez Wartę SA - artyści przekażą niepełnosprawnym 50 takich wózków na zakończenie spektakli pokazanych w różnych miastach Polski.
     Nad trasą sztuki "Solo na dwa głosy" patronat honorowy objęła Jolanta Kwaśniewska, a medialny - "Gazeta Pomorska".
     Na zdjęciu: Wózek, który "grał" w spektaklu otrzymała 16-letnia grudziądzanka, Weronika Sidorczuk.