Przedstawiciele środowisk opiniotwórczych nie chcą przeniesienia Pomnika Obrońców Inowrocław w miejsce, gdzie stał pomnik Wdzięczności

Dziś rada miejska na nadzwyczajnej sesji ma zadecydować o przeniesieniu Pomnika Obrońców Inowrocławia w inne miejsce. Czy te przenosiny są potrzebne?

Prezydent miasta wystąpił z projektem uchwały Rady Miejskiej o przeniesieniu Pomnika Obrońców Inowrocławia, stojącego u zbiegu ulic Narutowicza i Sienkiewicza, na miejsce rozebranego nieopodal Pomnika Wdzięczności i Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni.

„Gazeta Pomorska” (wówczas ukazująca się w Inowrocławiu oraz na Kujawach i Pałukach jako „Kujawska”) , wraz z zarządem Oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego w Inowrocławiu, odzwierciedlając pojawiające się wcześniej sugestie, była pod koniec roku 1981 współinicjatorką trwałego upamiętnienia bohaterskiej, samorzutnej obrony miasta przez mieszkańców we wrześniu 1939 roku. Obrona ta, przed atakującymi od strony Bydgoszczy Niemcami, miała miejsce w kilku punktach Inowrocławia, a Szkoła Wydziałowa była kulminacją oporu.

Wspólna inicjatywa spotkała się z szerokim oddźwiękiem i poparciem moralnym oraz finansowym i rzeczowym niemal wszystkich, bardzo wtedy zróżnicowanych środowisk miasta oraz wielu społeczności w powiecie. Wyrazem tego było zgromadzenie na koncie PTH ponad 300 tys. zł ze spontanicznych, odnotowywanych na naszych łamach, wpłat na budowę pomnika. Przy współudziale inicjatorów powołano społeczny komitet budowy, który przy pomocy władz miasta ustalił optymalną, wizualnie najkorzystniejszą lokalizację monumentu oraz i doprowadził do jego wzniesienia.

W związku z obecną propozycją zmiany lokalizacji znaczącego dla miasta symbolu zwróciliśmy się z prośbą o zdanie w tej sprawie do trzech kompetentnych osób, reprezentujących opiniotwórcze środowiska.

- Ponieważ Oddział PTH był współinicjatorem budowy pomnika czuję się zaskoczony, zarówno szybkością proponowanej zmiany lokalizacji, jak i tym, że nie zapytano nas chociażby o opinię na ten temat. Przecież pomniki, to nie figury szachowe, żeby je przestawiać bez uzasadnionych przyczyn. Uważam projekt za niekorzystny, bo w swej obecnej postaci pomnik stanowi zwieńczenie całego tego kompleksu parkowego. Gdy zostanie schowany w zieleni, przestan_ie, zarówno jako całość, jak i w swoich szczegółach, być widocznym. W nowym miejscu może służyć tylko odwiedzinom oficjalnym - mówi prezes historyków dr Tomasz Łaszkiewicz.
Szybkość i koncepcja proponowanej zmiany dziwi również Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia, mgr. Edmunda Mikołajczaka. - _Przecież ten pomnik jest płaski i niski. Będzie dostrzegalny tylko z krótkiej perspektywy. Tam powinien znaleźć się jakiś akcent pionowy i wysoki. Zresztą czy miejsce po poprzednim pomniku musi być od razu zagospodarowane? Czy nie może być zarezerwowane tylko na jakiś szczególnie znaczący dla Inowrocławia i Kujaw symbol, np. na postulowany pomnik księcia Kazimierza Kujawskiego?
- Proponowana nowa lokalizacja będzie stratą dla tego pomnika. Tu jest widoczny, a przez to bliski i dostępny dla wszystkich - i dla przechodniów w tym ruchliwym punkcie, i dla tych, którzy przybędą tam z okazji uroczystości. Właśnie bliskość jest jego najsilniejszą stroną. Nie jestem przesądny, ale zasłyszałem opinię, że miejsce po przednim monumencie nie jest szczęśliwe. Tam były już cztery różne pomniki podyktowane względami politycznymi: pruski cesarz Fryderyk III, płaskorzeźba Józefa Piłsudskiego, hitlerowski symbol Zwycięstwa i Pomnik Wdzięczności. Nie ostał się żaden. Miłośnicy Inowrocławia są za dotychczasową lokalizacją pomnika obrońców - powiedział prezes Towarzystwa Miłośników Miasta Inowrocławia, właściciel uzdrowiska, inż. Tadeusz Chęsy.

I my, jako redakcja „Gazety Pomorskiej”, która budowie patronowała, i ja, jako dziennikarz, który wyartykułował tę inicjatywę, też jesteśmy za tym.