Takie piękne miejsca można zwiedzić w Kujawsko-Pomorskiem. Niektóre są mocno ukryte

Zapraszamy właśnie w takie miejsca Kujaw i Pomorza, o których może nawet nie wiecie, może coś słyszeliście albo przeczytaliście na naszych łamach, ale jeszcze ich nie poznaliście. Nacieszcie się tym, co jeszcze tak naprawdę odkryte nie jest!

To wznoszące się w okolicy niewielkiej wsi Adamkowo w powiecie tucholskim wzgórze było do niedawna praktycznie nieznane, choć jest drugim pod względem wysokości naturalnym punktem w województwie kujawsko-pomorskim (171,06 m n.p.m.) po Czarnej Górze (188 m n.p.m.) w Górach Obkaskich w okolicach Kamienia Krajeńskiego.

Nie było znane, bowiem w całości porośnięte było lasem. Góra odsłoniła się po przejściu w 2017 roku huraganu stulecia. Ten fakt postanowili wykorzystać członkowie Stowarzyszenia na rzecz Pamiętowa i Adamkowa, i przy wsparciu Lasów Państwowych, powiatu tucholskiego, bydgoskiego PTTK i okolicznych rolników urządzić na szczycie oznakowany punkt widokowy. Z podnóża góry poprowadzono na szczyt czerwony szlak turystyczny.

Tak wzgórze stało atrakcją turystyczną naprawdę z wysokiej półki.

Zdecydowanie poza utartymi szlakami znajduje się Suchy Kanał Brdy – niedokończone, nie wypełnione wodą przedłużenie Wielkiego Kanału Brdy od osady Barłogi w kierunku wschodnim.

Od osady można dojść suchą stopą, idąc korytem kanału do linii rzeczki Zwierzynki, której wody wraz z Bielską Strugą dopływają do Brdy. To około 3,5-kilometrowe koryto, które nigdy nie wypełniono wodą. Kończy się ziemnym nasypem przygotowanym do wybudowania w tym miejscu oraz na przeciwległym brzegu Zwierzynki ceglanych przyczółków mostowych i samego mostu. Za Zwierzyną także znajduje się suchy fragment kanału.

Tak w zamyśle władz pruskich miał powstać most wodny, czyli akwedukt, którym Wielki Kanał Brdy zostałby przedłużony aż do rzeki Wdy. Miał być podobny do tego w Fojutowie, który podziwiają tysiące turystów.

Jedną z największych atrakcji naszego regionu są zamki krzyżackie, strzegące ongiś granic i potęgi państwa zakonnego.
Któż nie zna tych wspaniałych, mniej lub bardziej naruszonych zębem czasu pomników historii wznoszących się w Golubiu-Dobrzyniu, Radzyniu Chełmińskim, Świeciu, Toruniu, Brodnicy, Grudziądzu, Papowie Biskupim, miejscowości Zamek Bierzgłowski?

Jednak są u nas także zaledwie relikty warownych budowli, które mocno ucierpiały w wyniku wojen, a potem rozbiórek dokonywanych za pozwoleniem władz pruskich i okolicznej ludności na potrzeby budowlane. Mowa o reliktach, czyli takich budowlach, po których ostały się choćby niewielkie fragmenty. Niektóre zamki, by wspomnieć o Unisławiu czy Pniu (także polski zamek w Bydgoszczy), zupełnie znikły z powierzchni ziemi.

Z zamku Lipienek koło Lisewa zostało tylko płaskie wzgórze otoczone wysokim kamiennym murem.

Krzyżacy zbudowali tu drewniano-ziemny gród, a po jego spaleniu w roku 1277 przez pogańskich Prusów, przypuszczalnie w latach 80. XIII wieku lub na początku XIV rozpoczęli budowę murowanej warowni. Ta stała się siedzibą komtura ziemi chełmińskiej. W roku 1291 mistrz krajowy Meinhard z Querfurtu nadał tu Grudziądzowi prawa miejskie, zaś ok. 1340 po likwidacji komturii, władzę sprawował wójt podległy bezpośrednio wielkiemu mistrzowi.

W roku 1411 Krzyżacy zwabili na zamek Mikołaja z Ryńska, jednego z założycieli Związku Jaszczurczego, by po przewiezieniu do Grudziądza ściąć.

Od roku 1466 roku ta część Prus została przyłączona do Polski. Warownia została zniszczona w roku 1659, a rozebrano ją po roku 1772.

Niewiele wiemy o zameczku w Gródku, który strzegł przeprawy przez Wdę. Dziś jego relikty znajdują się na stromym wzgórzu w pobliżu odciętego od głównego nurtu starorzeczu. Tak się stało po wybudowaniu hydroelektrowni Gródek i przekopaniu kanału do jej turbin.

Krzyżacy zbudowali tu niewielką murowaną strażnicę (23 na 40 m). Nie wiadomo czy pod jej murami rozegrały się jakieś bitwy. Jest tylko wzmianka z roku 1464 o tym, że obiekt znalazł się w ręku wojsk polskich i oddany został pod opiekę wojewodzie Kościeleckiemu. Dwa lata później na mocy II pokoju toruńskiego całe Pomorze Gdańskie wróciło w granice Polski. Strażnicę rozebrano w XVIII wieku za władzy pruskiej.

Obok ruin na znajduje się drewniano-murowany dworek szlachecki z drugiej połowy XVIII wieku. Pierwotnie należał do rodu Sczańskich.

Łąki Studzienieckie to wciąż mało znany zakątek naszego regionu, a to dlatego, że kryją się głęboko w sercu Puszczy Bydgoskiej pomiędzy Bydgoszczą a Toruniem, a do tego należą do prywatnych właścicieli.

Rowerzyści z Solca Kujawskiego, Bydgoszczy i Torunia, organizują tam cyklicznie wyprawy turystyczne, nie naruszając przy tym tego co prywatne, a tylko oglądając łąki z ogólnodostępnej drogi. To jednak bardzo mało jak na wrażenia jakie pobyt nad łąkami żadnym wrażeń ludziom daje. A daje przede wszystkim niezwykłe widoki i kontakt z cudowną przyrodą. Najlepsza panorama roztacza się ze wznoszącej się u północno-zachodniego krańca łąk wydmy.

Łąki Studzienieckie utworzono w niecce osuszonego w XVIII wieku śródleśnego jeziora. Po akwenie pozostało tylko oczko wodne, zaś pozostały areał zajmują zielone kobierce.

W czasy krzyżackie można też przenieść się duchem zajeżdżając do wsi Grabie w powiecie aleksandrowskim. Tu odbywały się pertraktacje krzyżacko-polskie. Stąd pochodzi rycerz Jarand, który walczył po stronie polskiej w bitwie pod Grunwaldem

Gdy ta osada nad Tążyną pojawiła się na kartach historii, należała do komturstwa w Toruniu. Nie została zdobyta, tylko nadana rycerzom niemieckim przez biskupa włocławskiego, podobnie jak inne wsie na ziemiach rozciągające się wiele kilometrów na południe od Torunia. Krzyżackie posiadłości na Kujawach dotrwały do roku 1422, czyli do pokoju mełneńskiego.

Bryła starego kościoła zdradza zacny, gotycki rodowód. Za to zupełnie nie przystaje do niej znacznie młodsza część świątyni, bezstylowa – wzniesiona w latach 1930-1937. Patronem kościoła jest dziś św. Wacław.

Na południowym brzegu Zalewu Włocławskiego położone są wsie Dąb Polski i Skoki Małe, za którymi rozciąga się malownicze jezioro Skoki – ostoja ptactwa.

Owszem, wyprawiają się tu turyści i obserwatorzy ptaków z Włocławka, ale trudno uznać, że jest to dobrze znane miejsce. Jezioro powstało na skutek eksploatacji tutejszych piasków (do dziś u jego północnego brzegu funkcjonuje żwirownia) i zalania terenu wodami przesiąkającymi m.in. z Zalewu Włocławskiego. Są tu też podłużne wyspy, na których gniazdują tysiące ptaków, zwłaszcza – co charakterystyczne dla doliny Wisły - rybitwy i mewy, a także łabędzie i kaczki.

Magii temu miejscu przydaje fakt, iż w latach 80. XX wieku władze PRL planowały tu wybudować elektrownię atomową. Teraz, jak dowiedzieliśmy się niedawno, mała elektrownia atomowa ma powstać na terenie Włocławka, by zasilać to miasto czystą energią