Wojciech z Parlina stoi teraz w samym centrum wsi

Przy okazji niedzielnego odpustu w Parlinie odbyła się także inna uroczystość. W centrum wsi, w sąsiedztwie kościoła odsłonięto popiersie Wojciecha z Parlina.

Mieszkańcy chcieli upamiętnić Wojciecha

Ustawienie rzeźby było inicjatywą mieszkańców. Chcieli upamiętnić najbardziej znanego parlinianina. Dokładny życiorys Wojciecha z Parlina nie jest znany. Urodził się około 1415 roku, jako syn Mikołaja, miejscowego chłopa. Uczył się w szkole parafialnej, a potem w szkole katedralnej w Gnieźnie. Według przekazów na Wojciecha duży wpływ miał pleban z Parlina - Jan, syn Stanisława z Czerniejewa. Nie zachowały się dokumenty mówiące o tym czy pochodzący z Parlinaprzyjął w Gnieźnie święcenia kapłańskie.
Wiadomo jednak, że w 1430 roku, jesienią zapisał na studia w Krakowie. Nie wniósł przy tym żadnej opłaty. A to oznacza, że był ubogi lub kontynuował naukę wbrew woli rodziny. O tym, że Wojciech nie był zamożny świadczy fakt, że studiował aż jedenaście lat. W 1433 roku zdobył stopień bakałarza. Stopień magistra uzyskał w 1441 roku. Naukę prawdopodobnie przerywał, aby pracować i zarabiać. Był średnim studentem, ale miał stopień mistrza sztuk wyzwolonych i to pozwoliło mu na stabilizację zawodową. Najpierw wykładał bez wynagrodzenia. Komentował gramatykę Pryscjana. W semestrze 1447/1448 był dziekanem wydziału, jednocześnie studiując na teologii. W 1451 roku ponownie został dziekanem. Z przebiegu jego kariery wynika, że ceniono go na uniwersytecie. Niestetyz Parlina nie dożył 40. roku życia. Zmarł podczas zarazy, jaka panowała w Krakowie w 1452 roku.

Odsłonięcie w uroczystej oprawie

Po kilkuset latach Wojciech wrócił do Parlina. Grupa mieszkańców włożyła wiele starań, aby w centrum wsi w pobliżu kościoła, na placu przy remizie OSP stanął obelisk, a na nim popiersie naukowca. Wizerunek Wojciecha wykonany jest z betonu. Jego autorem jest Konrad Szary artysta plastyk, nauczyciel, mieszkaniec Parlina. Ponieważ nie zachowały się materiały, mówiące o wyglądzie naukowca popiersie powstało według wizji autora. Szkielet do betonowego popiersia wykonano w warsztacie Andrzeja Cywińskiego. Przygotowano także teren wokół obelisku. Całość udało się sfinansować dzięki ofiarności mieszkańców i wsparciu funduszu sołeckiego. Odsłonięcie popiersia uświetnił wstęp uczniów szkoły w Parlinie. Wystąpił także chór Szczepanowianie. Historię Wojciecha z Parlina przedstawił Kazimierz Wierski, dawny dyrektor szkoły w Laskach Wielkich