Wycieczka z toruńskim PTTK do Kurkocina. Każdy może uczestniczyć

Spotkanie turystów o godz. 7.30 na dworcu PKP Toruń Wschodni, skąd o godz. 7.41 nastąpi wyjazd do Wąbrzeźna.

17-kilometrowa wyprawa będzie przebiegała z Wąbrzeźna przez Wałycz, Niedźwiedź, Kurkocin, z zakończeniem w Małym Pułkowie. W programie jest zwiedzanie Winnicy Kurkocin państwa Wicińskich. Długość przejścia pieszego wyniesie około 15 km. Wyprawę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Jacek Orłowski.

Jak informuje Henryk Miłoszewski, prezes OM PTTK w Toruniu, Kurkocin to wieś czynszowa wzmiankowana w 1317 roku jako Rynischdorff, której komtur kowalewski Henryk nadał przywilej lokacyjny. Wieś została wówczas uposażona 47 łanami ziemi, z których 4 wolne łany otrzymał sołtys (łan obejmował ok. 17 ha).

2 lata później komtur kowalewski Henryk Thuvel nadał sołtysowi Lutholfowi i całej wsi, las i rolę położone między Kurkocinem, a Dębową Łąką. W 1414 roku wieś poniosła szkody wojenne ocenione przez Krzyżaków na 2000 grzywien.

Po wojnach szwedzkich wieś została zniszczona i wyludniona. W 1720 roku król polski August II Mocny potwierdził przywilejem królewskim małżonkom Walentemu i Mariannie Kleszczyńskim posiadanie wolnego sołectwa w Kurkocinie.

W 1750 roku wolne sołectwo nabyli od Adama Krzeczkowskiego – Józef, Paweł i Wojciech Kiersztani. W 1756 roku elekcyjny król polski August III Sas potwierdził przywilejem Michałowi Gorszyckiemu posiadanie wolnego sołectwa w Kurkocinie.

W 1832 roku (czasy zaborów) właścicielem wolnego sołectwa był Theodor Rieseler, który znacznie powiększył je, poprzez zakupy ziemi chłopskiej. W 1859 roku kolejnym właścicielem sołectwa była Emilia Nebe, a w 1863 roku Theodor Fischer, który posiadał już 393 ha majątek.

W 1887 roku właściciela Theodora Fischera wybrano jako deputowanego do sejmiku powiatu wąbrzeskiego. Rodzina Fischerów była właścicielem majątku kurkocińskiego do końca II wojny światowej. W 1940 roku majątek dziedziczyło rodzeństwo: Helena Klein z domu Fischer oraz Alfred i Rudolf Fischerowie.

Dwór murowany i park dworski z 1. połowy XIX wieku, wiatrak drewniany, koźlak z 1904 roku oraz kościół św. Bartłomieja z początku XIV wieku, gotycki.