Spotkanie turystów o godz. 7.30 na dworcu PKP Toruń Wschodni, skąd o godz. 7.41 nastąpi wyjazd do Wąbrzeźna.
17-kilometrowa wyprawa będzie przebiegała z Wąbrzeźna przez Wałycz, Niedźwiedź, Kurkocin, z zakończeniem w Małym Pułkowie. W programie jest zwiedzanie Winnicy Kurkocin państwa Wicińskich. Długość przejścia pieszego wyniesie około 15 km. Wyprawę poprowadzi przodownik turystyki pieszej PTTK Jacek Orłowski.
Długa historia
Jak informuje Henryk Miłoszewski, prezes OM PTTK w Toruniu, Kurkocin to wieś czynszowa wzmiankowana w 1317 roku jako Rynischdorff, której komtur kowalewski Henryk nadał przywilej lokacyjny. Wieś została wówczas uposażona 47 łanami ziemi, z których 4 wolne łany otrzymał sołtys (łan obejmował ok. 17 ha).
2 lata później komtur kowalewski Henryk Thuvel nadał sołtysowi Lutholfowi i całej wsi, las i rolę położone między Kurkocinem, a Dębową Łąką. W 1414 roku wieś poniosła szkody wojenne ocenione przez Krzyżaków na 2000 grzywien.
To też może Cię zainteresować
Po wojnach szwedzkich wieś została zniszczona i wyludniona. W 1720 roku król polski August II Mocny potwierdził przywilejem królewskim małżonkom Walentemu i Mariannie Kleszczyńskim posiadanie wolnego sołectwa w Kurkocinie.
W 1750 roku wolne sołectwo nabyli od Adama Krzeczkowskiego – Józef, Paweł i Wojciech Kiersztani. W 1756 roku elekcyjny król polski August III Sas potwierdził przywilejem Michałowi Gorszyckiemu posiadanie wolnego sołectwa w Kurkocinie.
W 1832 roku (czasy zaborów) właścicielem wolnego sołectwa był Theodor Rieseler, który znacznie powiększył je, poprzez zakupy ziemi chłopskiej. W 1859 roku kolejnym właścicielem sołectwa była Emilia Nebe, a w 1863 roku Theodor Fischer, który posiadał już 393 ha majątek.
W 1887 roku właściciela Theodora Fischera wybrano jako deputowanego do sejmiku powiatu wąbrzeskiego. Rodzina Fischerów była właścicielem majątku kurkocińskiego do końca II wojny światowej. W 1940 roku majątek dziedziczyło rodzeństwo: Helena Klein z domu Fischer oraz Alfred i Rudolf Fischerowie.
Ciekawostki krajoznawcze
Dwór murowany i park dworski z 1. połowy XIX wieku, wiatrak drewniany, koźlak z 1904 roku oraz kościół św. Bartłomieja z początku XIV wieku, gotycki.
