Wyobraźnia i wiara

Marta Kowaliszyn: - Nieróbstwo było dla mnie nie do zniesienia

Otrzymało ono statuetkę burmistrza dla aktywnej organizacji.

- Czy 13 lat temu, powołując stowarzyszenie do życia spodziewała się pani, że uda się zrobić tak wiele dobrego?
- Nie. Ale wszystkie prowadzone przez Stowarzyszenie podmioty: warsztaty terapii zajęciowej, wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego, a ostatnio kręgielnia rodziły się w miarę potrzeb.

- Jakie były początki stowarzyszenia?
- Na pewno trudne. Zaczęło się od tego, że zachorowałam i musiałam iść na rentę. Nieróbstwo było jednak dla mnie nie do zniesienia. Wtedy pojawił się pomysł rodziców dzieci cierpiących na chorobę Downa i tak się wszystko zaczęło. Nie planowałam tego. Nie warto nic planować, bo życie często weryfikuje nasze plany.

- Skoro nie był to plan, to co okazało się potrzebne, aby powołać do życia Stowarzyszenie i wszystkie podlegające mu organizacje?
- Człowiek, który chce coś utworzyć, powinien mieć dwie rzeczy: wyobraźnię i wiarę. Wyobraźnię, po to, aby wiedział co chce zrobić. Natomiast wiarę, aby wierzył, że wszystko uda mu się zrealizować. I, oczywiście, optymizm. To jest niezbędne

- Czym teraz zajmuje się stowarzyszenie?
- Prowadzimy Warsztaty Terapii Zajęciowej, które powstały jako pierwsze. Od razu poszliśmy wtedy na głęboką wodę, bo utworzyliśmy je aż dla 50 osób. Zakład aktywności - kręgielnia "Mango" - dający pracę osobom niepełnosprawnym, był czymś co wiedziałam, że po prostu trzeba utworzyć. W międzyczasie powstała wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego, dla osób które go potrzebują, ale nie mogą kupić.

- Co jest powodem pani największej satysfakcji?
- To, że poprzez naszą działalność ludzie zaczęli postrzegać niepełnosprawnych inaczej niż dotychczas.