Arsen, kadm, ołów - wielka trująca trójka. Metale ciężkie są wyjątkowo groźne dla dzieci

Co warto wiedzieć o metalach toksycznych dla człowieka i środowiska?

Obok kadmu, rtęci i ołowiu, to jeden z najbardziej toksycznych pierwiastków. Silnie trujący! Jego złoża znajdują się na Syberii i Półwyspie Skandynawskim.

W XVIII i XIX wieku stosowano go przy leczeniu cukrzycy, malarii, wrzodach czy choćby gruźlicy. To, że powoduje skutki uboczne, wykryto w XX wieku. W Polsce arsen wycofano ... dopiero w latach 70.

Długotrwałe narażenie na oddziaływanie arsenu objawia się - kaszlem i spłyceniem oddechu, problemy z układem nerwowym i płodnością, arytmię serca. Arsen wiąże się z większym ryzykiem chorób nowotworowych! Zwłaszcza rakiem płuc, pęcherza moczowego, nerek, wątroby, skóry. Jego szkodliwość potwierdzili naukowcy Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego.

Na szkodliwe działanie arsenu narażeni są szczególnie pracownicy hut, kopalni i innych zakładów produkcyjnych, ale również okoliczni mieszkańcy. Arsen nie jest wydalany z organizmu - kumuluje się i fatalnie wpływa na wszystkie organy.

Najczęstsze źródło skażenia to gleba (herbicydy). Jeśli chodzi o nasz kraj, skażenie arsenem jest dość niskie, ale warto uważać na żywność z krajów azjatyckich (ryż, owoce morza i ryby), gdzie jest wyjątkowo duże. Jeśli obawiasz się skażonego ryżu, namocz go na noc. Potem - kilkakrotnie wypłucz i ugotuj w świeżej wodzie.

Metal o silnie toksycznych właściwościach, który wchłaniamy przez skórę, drogi oddechowe i drogą pokarmową.

Związki ołowiu nie ulegają rozkładowi - gromadzą się w organizmie na całe życie. Na jego wysokie wchłanianie są wyjątkowo narażone dzieci i niemowlęta, ale i młode zwierzęta gospodarskie. Ołów zatrzymuje się w płodzie i mleku matki.

To właśnie dzieci są najbardziej narażone. Ołów odpowiada za ich opóźniony rozwój umysłowy, choroby nowotworowe, kłopoty ze słuchem, zaburzenia w metabolizmie witaminy D. Aby chronić swoją pociechę, dbaj o to, by nie przebywała w towarzystwie palaczy, przypominaj o myciu rąk oraz świeżych warzyw i owoców, zwracaj uwagę na dietę bogatą w żelazo, witaminę C i wapń. W przypadku dorosłych, ołów wnika głównie drogą oddechową, jeśli chodzi o dzieci - pokarmową.

Ołów jest stosowany w niektórych krajach w przemyśle papierniczym i poligrafii, grabarstwie, hutnictwie, przemyśle motoryzacyjnym oraz nieznacznie w rolnictwie (środki ochrony roślin). Źródłem ołowiu są m.in. akumulatory i baterie, warzywa uprawiane w okolicy zakładów produkcyjnych i ruchliwych tras, a nawet kurz domowy. Uwaga! Ołów może znajdować się także w niektórych zabawkach (zwróć uwagę na atest) i kredkach świecowych, farbkach bądź plastelinie.

Jedno z największych źródeł zanieczyszczenia środowiska. Długo można wyliczać jego źródła - podkreślmy więc tylko, że należy do nich spalanie w piecach i ogniskach gumowych odpadów i plastikow. Kadm jest stosowany przy nawozach sztucznych, produkcji fajerwerków czy choćby baterii alkalicznych.

Przed kadmem ostrzegamy zwłaszcza palaczy. Jak wskazują badania, jeśli palisz przez 20 lat, wprowadzasz do własnego organizmu ok. 15 mg niebezpiecznego kadmu. Kadm jest wyjątkowo groźny. Uszkadza kości i jądra. Odpowiada za choroby serca, nadciśnienie, zaburzenia pracy nerek, niedokrwistość. Przenika z organizmu matki do płodu. To jeden z najpoważniejszych czynników zwiększających ryzyko raka u dzieci. Odpowiada także za obniżenie odporności maluchów.

Przewlekłe zatrucie kadmem, nawet i przez kilka pierwszych miesięcy, przebiega bezobjawowo. Potem charakteryzuje się: suchością w ustach i metalicznym posmakiem, osłabienie, brakiem łaknienia.

"Kadm dostaje się do otoczenia z zakładów przemysłowych, z pyłami, ściekami oraz wodami kopalny i rud metali kolorowych (...). Jeśli dostanie się do gleby, utrzymuje się na tej powierzchni do 250 lat. Zanieczyszczenie środowiska naturalnego sprawia, że kadm przedostaje się do uprawianych roślin leczniczych", opisuje Maria Grabczyńska (opracowanie "Zanieczyszczenie środowiska metalami ciężkimi").

Dodajmy, że dla człowieka i środowiska wyjątkowo groźna jest również rtęć. O tym - wkrótce.