Bydło rasy highland - ciekawostka w agroturystyce. Takie stado miała królowa Elżbieta II

Polski Związek Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego zwraca uwagę na to, że od kilku lat w Polsce wzrasta zapotrzebowanie na usługi agroturystyczne z udziałem zwierząt:

- Rolnicy utrzymują różne gatunki zwierząt: drób ozdobny, świnki wietnamskie, kuce, króliki, a nawet strusie, rzadko jednak można znaleźć w tych gospodarstwach bydło. Krajobraz rolniczy wymaga jednak pielęgnacji, w przeciwnym razie ulega dewastacji. Szczególnie tereny turystyczne, aby nie stracić swojej atrakcyjności, muszą mieć uporządkowany krajobraz. Dobrą tego metodą, w której można liczyć choćby na zwrot poniesionych kosztów, mogłoby być utrzymywanie w rejonach turystycznych i w gospodarstwach agroturystycznych atrakcyjnych wizualnie i komponujących się malowniczo z krajobrazem stad bydła mięsnego. Do ras takich należy z całą pewnością szkockie bydło górskie – highland.

PZHIPBM wyjaśnia, że to bydło bardzo łagodne: - Mimo ruchliwości, żywego temperamentu i długich rogów, przydających zwierzętom groźnego wyglądu, wykazuje dużą tolerancję nie tylko wobec innych gatunków zwierząt gospodarskich (co umożliwia wypas mieszany), ale również wobec gatunków dzikich, wyróżniając się wśród innych ras bydła ponadprzeciętną inteligencją. Charakteryzując zwierzęta rasy highland należy podkreślić ich urokliwą urodę i wrażenia estetyczne, jakie wzbudzają u ludzi, co w połączeniu z małym kalibrem sprawia, że coraz częściej stają się one ozdobą skwerów miejskich jako zwierzęta „parkowe”. Różnokolorowe, długie owłosienie i imponujące rogi sprawiają, że zwierzęta tej rasy mogą stanowić wspaniałą ozdobę każdego gospodarstwa, wzbogacać krajobraz regionu czyniąc go bliższym człowiekowi.

Andrzej Andrzejewski, właściciel Rancza u Amadeusza w Bielawach pod Nakłem, który ma m. in. owce, kozy, szopy pracze, skunksy, świnki wietnamskie, karaluchy brazylijskie, kilkanaście psów i wiele innych zwierząt przyznaje, że highlandy są urocze. - Mają imponujące futro, dzieci lgnęłyby do nich. Zresztą wszystkie zwierzęta budzą duże zainteresowanie, a jak się jeszcze opowiada o nich z pasją, to dzieci słuchają jak zaczarowane. Wiele z nich nie ma pojęcia o zwierzętach, ostatnio 13-letni chłopak pomylił indyka papugą. Pewnie dlatego potrzeba organizowania takich lekcji w terenie jest dostrzegana w szkołach. W ubiegłym roku od maja do czerwca odmówiłem 50 szkolnym wycieczkom.

Andrzej Andrzejewski też myślał o highlandach. - Ale zniechęciły mnie te rogi, dlatego wziąłem byki rasy zebu, miniaturki. W tym roku będą miały cztery lata.
Maciej Wysocki, który od 2017 r. utrzymuje stado rasy highland na podzamczu w Wenecji pod Żninem, podziela obawy pana Andrzejewskiego. - Rogi highlandów mają do półtora metra. Wystarczy, że zwierzę będzie chciało podrapać się po plecach, a ktoś stanie za blisko i może być problem. Trzeba też mieć na uwadze silny instynkt macierzyński, gdyby jakieś dziecko chciało podbiec do cielęcia. Matki są bardzo opiekuńcze, karmią przez 10 miesięcy. To nie znaczy, że highlandy nie nadają się do zagrody edukacyjnej. Są inteligentne, reagują na osoby, które znają. Po prostu w pracy z nimi niezbędne byłyby zasady ostrożności, podchodzenie tylko z gospodarzem, pozostawianie ze zwierzęciem w kontakcie wzrokowym, itd.

Ciekawostka: w wiejskiej posiadłości królowej Elżbiety II w Balmoral w Szkocji utrzymywano 165 krów rady highland. Podobno niektóre z nich pochodziły od krów, podarowanych królowej Wiktorii w 1871 roku.