Kantorek szefa - komentuje Adam Willma

Lis zakotwiczył w tej kwestii w latach 90. kiedy wolno było o wiele za wiele.

W tamtym czasie w Toruniu pewien średni przedsiębiorca znany był z tego, że wzywał do kantorka pojedynczo swoje pracownice i zmuszał je do czynności, na które te bynajmniej nie miały ochoty. Ale zaciskały zęby, bo wyrzucenie z pracy groziło im poniewierką i stuknięciem o dno. Przedsiębiorca ów już nie żyje, więc nie może się bronić, a szkoda, że nikt mu nie zgotował takiej okazji. W każdym razie zanim umarł, zbankrutował i sam miał okazję brodzić po dnie.

Dlaczego dziś o tym przypominam? Ano dlatego, że w stylu zarządzania urzędami, instytucjami i firmami pozostało jeszcze sporo z folwarcznych klimatów tamtego czasu. O zgrozo na rynek weszło już kolejne pokolenie folwarcznych ekonomów. Może nie zapraszają do kantorka, ale jest w nich ta sama buta i poczucie bezkarności. Pisaliśmy o tym wielokrotnie i niebawem napiszemy znowu. Strzeżcie się fornale w garniturach!