Koszerna kuchnia dla "niekoszernych"

Kuchnia żydowska
(fot. Fot. Monika Lampkowska)

Większość ludzi zna zasady koszerności, lecz niewielu wie, jak to wygląda w praktyce.

Podstawową zasadą "koszerności" jest niełączenie posiłków mięsnych z nabiałowymi, co oznacza, że dopóki jestem na campie, nie zjem cheeseburgera lub kurczaka w sosie śmietanowym.

Pieczę nad "koszernością" trzyma w kuchni, wszechobecny Rabin, który wbrew powszechnym oczekiwaniom nie wygląda jak Rabin (nie nosi kapelusza i długiej brody). Wręcz przeciwnie. Ubrany w dresy i adidasy , a spośród pozostałych "campersów" wyróżnia go jedynie maleńka czapeczka na głowie.

Koszerne jedzenie oznacza również ogromną dyscyplinę w kuchni, a właściwie w kuchniach. Żydzi przygotowują swoje posiłki w osobnych pomieszczeniach. Posiadają kuchnię mięsną i nabiałową. Każda wyposażona jest w osobne naczynia, sztućce, nawet piece i zmywarki. Dla "niekoszernych" może się to wydawać zbędne i nieoszczędne, dla "koszernych" jest to niesamowicie ważne.

Wielkim nietaktem jest przejście z mięsem na talerzu przez kuchnię nabiałową lub choćby użycie widelca przeznaczonego do makaronu, by spożyć kurczaka. Także stoły muszą mieć kolor nakrycia odpowiedni do serwowanego dania: obrus czerwony - posiłek mięsny; obrus niebieski - posiłek bezmięsny.

Dla Żydów jedzenie jest swoistym rytuałem. Przed jego rozpoczęciem i po zakończeniu śpiewają pieśni dziękczynne do Boga. Nad wszystkim czuwa Rabin, który bacznym okiem kontroluje "koszerność" na campowskiej stołówce.

W każdy piątek Żydzi obchodzą Szabat (święto na cześć Boga Stworzyciela i Przymierza, które zawarł z Izraelem), podczas którego spożywają wino (na Campie, ze względu na dzieci, podawany jest sok porzeczkowy) i chleb. Na czas picia wina przykrywają chleb chusteczką, "by ten nie widział", że dzielą się alkoholem. Dla "niekoszernych" może to brzmieć jak zabobon, lecz na Campie Tamarack zasady są ściśle przestrzegane.

Choć nie wszyscy na Campie są Żydami, to wszyscy muszą stosować się do reguł koszerności, nawet jeśli do końca ich nie rozumieją. Każdy uczy się obcować z nową kulturą i staje się bardziej tolerancyjny. Czasem jednak brakuje mi słów, by wytłumaczyć sześcioletniej dziewczynce, dlaczego nie może wypić swojego ulubionego mleka, gdy na obiad podajemy gulasz...