Leczył gimnastyką

Urodził się w maju 1863 r. w Studziennej. Po ukończeniu gimnazjum w Radomiu, studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując dyplom w 1896 r. Interesowała go chirurgia. Wkrótce rozpoczął pracę jako

nadetatowy asystent

na Oddziale Chirurgicznym dr. Władysława Szteynera w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Po trzech latach przeniósł się do Płocka, gdzie pracował w Szpitalu Świętej Trójcy jako asystent dr. A. Zalewskiego. Obaj medycy mogli przeprowadzać poważniejsze operacje w nowo urządzonej sali operacyjnej. W 1903 r. dr Biesiekierski powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął prywatną praktykę. Latem przyjeżdżał do Ciechocinka. Pracował tu jako lekarz zdrojowy. W maju 1906 r. wspólnie z Leonardem Lorentowiczem i Antonim Pyrzem oraz kilkoma innymi osobami, których podpisy widnieją pod podaniem skierowanym do Naczelnika Warszawskie Guberni

zainicjował powstanie Towarzystwa Przyjaciół Ciechocinka

Założycielami urzędowymi zostali: dr Henryk Ruppert i dr Henryk Lubowski. W lipcu 1907 r. odbyło się pierwsze posiedzenie stowarzyszenia, zarejestrowanego ustawowo 5 czerwca 1907 r. Dr Władysław Biesie-kierski razem z innymi lekarzami, którzy wówczas praktykowali w uzdrowisku, wszedł w skład redakcji nowo powstałego "Zdroju Ciechocińskiego" - czasopisma, które wychodziło w sezonie letnim.

Okres przed wybuchem I wojny światowej to złote lata Ciechocinka, który stał się wówczas bardzo modnym kurortem. W czerwcu 1908 r. TPC zorganizowało Pierwszą Krajową Wystawę Zdrojową o tematyce balneologicznej, w której wzięło udział wielu wystawców z uzdrowisk polskich i zagranicznych. Skorzystano wówczas z eksponatów zebranych na wystawie we Lwowie, gdzie zakład ciechociński otrzymał dyplom honorowy. Produkty ze zdrojowisk zostały pokazane w galerii spacerowej, w części, gdzie mieściła się pijalnia wód mineralnych. W zorganizowanie wystawy zaangażował się między innymi dr W. Biesiekierski, który był członkiem komitetu organizacyjnego. Dochód z imprezy przeznaczono na założone wówczas

muzeum w czytelni

znajdującej się w domu hrabiego Wodzińskiego przy ul. Wysokiej (dziś ul. Piłsudskiego). Tamtego lata do Ciechocinka przybyło ponad stu lekarzy ze wszystkich zaborów. Na zjeździe podkreślali, że polskie uzdrowiska z powodzeniem mogą konkurować z zagranicznymi.

Tego samego roku dr W. Biesiekierski wyjechał zagranicę, aby pogłębić swoją wiedzę z ortopedii oraz aby poznać metody leczenia fizykalnego. Po powrocie do kraju praktykował w Warszawie. Pracował też w Szpitalu Dzieciątka Jezus. W 1910 r. otworzył razem z Helena Mieczyńską i Wandą Nowacką Zakład Mechanolecz-niczy Gimnastyki Szwedzkiej i Leczniczej. Został jego kierownikiem lekarskim. Zmarł w 1919 r. w Warszawie.