Michał Krzemkowski: - Pomysły marszałka Grodzkiego są zatrważające

Jak pan zareagował na słowa marszałka Grodzkiego o likwidacji szpitali?
Z przerażeniem. Pomysł likwidacja 90 proc. szpitali nie może nie wstrząsnąć. To zatrważające pomysły.

Ale po cichu i w kuluarach wszystkie strony polityczne mówią o konieczności racjonalizacji obecnej struktury
Na pewno od dłuższego czasu mówi się o stworzeniu mapy usług medycznych i takim konstruowaniu usług medycznych, żeby się one nie dublowały i nie było zbytecznego wydatkowanych środków na usługi, które mógłby wykonywać jeden szpital, a wykonują dwa. I to bez wątpienia trzeba zrobić. Natomiast likwidacja szpitali jest bardzo radykalnym pomysłem.

Ten proces już dziś zachodzi, ale na zasadzie bankructw.
W sytuacji, gdy szpital jest drastycznie zadłużony i nie można mu pomóc, należy się z tym liczyć. To jednak ostateczność i w naszym województwie takich przypadków nie znam.

Nie było u nas likwidacji szpitali - podejmujemy próby oddłużenia, zmiany organizatora i wsparcia takich jednostek. Fizycznej likwidacji nie ma. Weźmy na przykład szpital w Grudziądzu – placówkę o ogromnym zadłużeniu - nikt nie mówi o jej likwidacji.

Oczywiście, bywają w Polsce takie sytuacje, że szpital jest tak zadłużony, że nie da się już zrestrukturyzować. Wówczas musi dojść do likwidacji, ale na pewno nie ma mowy o takich systemowych propozycjach, które zaproponował pan marszałek Senatu – totalnej zmiany sieci szpitalnej.

Czy kompromis z opozycją w tej sprawie wydaje się panu realny?
Gdy słyszę tego typu deklaracje, jak w przypadku pana marszałka Grodzkiego, nie widzę możliwości osiągnięcia takiego kompromisu. Na pewno też nie sprzyja temu skala agresji, a jaką się spotykamy z tamtej strony. Być może jednak w kolejnej kadencji się to zmieni i nie wszystko będzie stawiane na ostrzu noża. W chwili obecnej nasze wizje systemu opieki zdrowotnej są skrajnie odmienne. Bardzo istotne będzie zachowanie Platformy przy uchwalaniu podwyżki składki zdrowotnej. Jeśli będzie poparcie z tej strony, z większym optymizmem będę spoglądał na możliwość porozumienia się.

Może miernikiem, którego należałoby użyć w tej sprawie jest niewydolność, do jakiej w niektórych małych placówkach doszło podczas kulminacji epidemii?
Rzeczywiście, to był rodzaj papierka lakmusowego, który pokazywał słabości mniejszych jednostek. Nad tymi słabościami trzeba popracować. Ale likwidacja szpitali nie jest żadnym rozwiązaniem, a z opieką medyczną trzeba być jak najbliżej ludzi. Jeśli dach przecieka i dom jest zagrzybiony, rozwiązaniem nie jest burzenie, ale remont i modernizacja. Problem jest raczej sytuacja związana z kadrą medyczną. Liczba studentów rośnie, ale przez najbliższe 10 lat te braki mogą skutkować ograniczeniem działalności w niektórych szpitalach powiatowych, gdzie będzie brakowało rąk do pracy. Póki co, staramy się pozyskiwać pracowników z innych państw, ale problemem był dotąd opór naszej kadry medycznej i samorządów lekarskich, które bronią status quo.