Nie rdzewiej, czyli ćwicz, żeby ciało nie bolało! Zacznij od spaceru

Zobacz wideo: Tak było na piłkarskich derbach Elana Toruń - Zawisza Bydgoszcz.

Zdecydowanie do tego zachęcamy. Od dziś do czwartku na naszych łamach zaprezentujemy aktywności, które naszym zdaniem są najlepsze dla osób 50+, przy czym owe plus ma szerokie znaczenie liczone do osiemdziesiątki, a nawet dalej. Wszystko przecież zależy od tego, jakie jest nasze nastawienie i stan zdrowia. Jedno wszak jest pewne: poprzez odpowiednie ćwiczenia i nastawienie duchowe jesteśmy w stanie poprawić stan zdrowia.

- Jeśli mówi się o sporcie niezawodowym, o rekreacji, to raczej o tych aktywnościach, które uprawiają ludzie młodzi, czy też po trzydziestce, ewentualnie po czterdziestce. A przecież ci po 50. roku życia i w kolejnych dekadach życia też chcą jak najdłużej utrzymać sprawność – uzmysławia Jarosław Surwiło – Bohdanowicz, kierownik Studium Wychowania Fizycznego na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, trener kilku dyscyplin rekreacji, triathlonista, kajakarz. - Żyjemy coraz dłużej i ta aktywność jest ważna, a nawet coraz ważniejsza wraz z kolejnymi latami.

Ten kto skończył 50 lat, a wcześniej był aktywny, jest zwykle w dobrej kondycji, ale po sześćdziesiątce mimo wszystko jest już gorzej, bo kumulują się różne dolegliwości, sprawność spada. Począwszy od wieku średniego, mamy coraz większy problem z podniesieniem się z fotela, bo coś nam strzyka... Często wynika to z faktu, że masa mięśniowa systematycznie zmniejsza się i słabnie, człowiek traci gibkość, zwinność. Szacuje się, że już od 40. - 50. roku życia tracimy 1 procent masy mięśniowej na 12 miesięcy.

- Jednak ludzie starzeją się głównie mentalnie, bo myślą sobie, że skoro skończyli 50 czy 60 lat, to już naprawdę nie dadzą rady. Mózg podpowiada – daj sobie spokój, nie musisz już popisywać się siłą i sprawnością. Tym bardziej, że wielu kolegów, dorobiło się już nadwagi i brzuchów, zalegają w kapciach na fotelach – kontynuuje pan Jarosław. - Zresztą ci właśnie koledzy, a czasem członkowie rodziny mówią: człowieku, w tym wieku chcesz zachowywać się jak młodzik? Po co ci to, napracowałeś się w życiu, teraz odpoczywaj! Tak strofowani faktycznie odpuszczają sobie. To jest pułapka, w jaką daje się złapać wielu ludzi.

Nasz rozmówca zapewnia, że jeśli nastawimy się na systematyczne treningi, będziemy dużo sprawniejsi niż byliśmy rok temu, pięć, czy nawet 10 lat. To jest możliwe, tylko wymaga przełamania się, podjęcia aktywności i systematyczności. Wymaga to także pewnej wiedzy, aby nie zrobić sobie krzywdy. Tej wiedzy brakuje, nie jest powszechna.

Trzeba by zatem skontaktować się z kimś kto jest aktywny i z nim, korzystając z jego doświadczenia, rozwijać się, może z jakimś klubem, może turystycznym, który ma plan wycieczek, rajdów, generalnie aktywności.

– Jak zacząć ćwiczyć? Zwyczajnie założyć wygodne buty i wyjść z domu. To najprostsze co można zrobić – ruszyć się z kanapy, sprzed telewizora – radzi nasz rozmówca. - Przejedźmy najpierw kilometr, a w następnych krokach wydłużajmy dystans. Bardzo zdrowe są wędrówki po parku i lesie. Potem weźmy w ręce kijki do nordic - walking . To jest prawdziwa rewolucja, jeśli chodzi o aktywność osób po 60. roku życia. Nawet jeśli nie wiemy, jak robić to zgodnie z najlepszymi wzorami, to nie szkodzi – dobre jest to, że w ogóle bierzemy kijki w ręce i ruszamy w drogę. Każde dotknięcie kijkami podłoża powoduje napięcie mięśni obręczy przybarkowej, mięśni brzucha, grzbietu. Jeśli robię to prawidłowo, w pełnym zakresie, wtedy efekt jest większy.

Podpatrując innych lub pytając ich to robić, ludzie z czasem zwiększają efektywność treningów. Tego można się łatwo nauczyć. Organizuje się coraz więcej zajęć nordic – walking.

Im człowiek jest starszy, tym ważniejsze jest, aby znaleźć sobie kogoś kto go poprowadzi, będzie wspierał.

- Stworzymy grupę towarzyską. To jest niezwykle ważna kwestia ludzkiej aktywności. Relacje w grupie mają bardzo dobroczynny wpływ na psychikę człowieka, a jednocześnie mobilizują do aktywności. Jeśli umówiłem się z kolegą, to nie wypada mi nie przyjść, nawet gdy jest gorsza pogoda. A po jakimś czasie okazuje się, że pogoda nie stanowi problemu, bo wystarczy ubrać cieplejszą lub wodoodporną kurtkę, czapkę i rękawiczki. Idę, a gdy wracam jestem bardziej szczęśliwy niż przed wyjściem.

Nie jest trudno znaleźć ów krąg towarzyski – gdy się wychodzi z domu, spotyka się innych ludzi zainteresowanych podobną aktywnością. Dzięki temu łatwiej jest nawiązać koleżeńskie relacje. Oczywiście dobrze jest umówić się z instruktorem i pod jego okiem rozpocząć treningi i to wokół niego tworzy się grupa. Nie wszyscy tego chcą, bo wielu woli samodzielnie nawiązywać te kontakty.

Zaczynamy od chodzenia, ale potem może to być trucht, marszobieg, wreszcie bieg. Może to być rower, także elektryczny, który może wspomagać aktywność w starszym wieku.