Skomentuj film biorący udział w konkursie "100dniówka w chałupie" i wygraj 500 zł! [Film 3/5]

Zupełnie inne spojrzenie na problem studniówki covidowej. Nieukryte pod zabawą, śmiechem i żartem. To jest pokazanie prawdziwego dramatu nastolatka wkraczającego w życie. Nie chodzi wyłącznie o 100dni przed maturą. Tu chodzi o coś więcej. O życie, funkcjonowanie, rozwój oraz potrzeby dzieci i młodzieży. Dzięki zupełnie innej formie - krótkometrażowego filmu dokumentalnego - temat studniówki, nabiera zupełnie innego znaczenia. Nagranie wykonane bardzo dokładnie i wiarygodnie. Efekt mnie zadziwił, a jednocześnie zasmucił. Dzięki temu nagraniu można zwrócić uwagę na problemy i trudności współczesnej młodzieży, brak wypełnienia ich życiem. Uświadomienie dorosłym "halo, to my, Wasze dzieci, też przeżywamy na swój sposób tą pandemię". Odbieram filmik jako ciche wołanie. Dziękuję za zupełnie inne spojrzenie na ten temat, z bezpośrednim przekazem dla widzów.

Interesujące i nietypowe spojrzenie na temat. Przedstawienie zagadnienia w formie dokumentu sprawia że problematyka filmu staje się bliższa odbiorcy. Bardzo profesjonalne podejście to obrazu dziwięk też bardzo dobry. Jako osoba młoda mogę w pełni uosobić się z osobami będącymi w filmie. Identyczne problemy dotykają mnie i moich przyjaciół. Ten film skłonił mnie do kontemplacji na temat tego jak wygląda świat na skutek pandemii. Świat się zmienia a takie dokumenty pozwalają nam na spojrzenie na niego z strony innych osób. Życzę powodzenia jesteście moim faworytem w tym konkursie.

Paulina

Sama jestem maturzystką i wiem, że nie są to wymarzone licealne czasy... Ale nie uważam, że powinniśmy się dołować! Koledzy i koleżanki, jak nie studniówka, to bal maturalny, okazji do imprezowania będzie jeszcze mnóstwo! Nie "czy zatańczymy?" tylko "kiedy zatańczymy"! W końcu przed nami całe życie. Wiem, że inaczej sobie to wszystko wyobrażaliśmy, ALE - z pandemią nic nie możemy zrobić, a z naszym nastawieniem już tak! Naprawdę chcecie w przyszłości właśnie tak wspominać ten czas? Jako wielka dziura?

To wszystko musi się kiedyś W KOŃCU skończyć, nam pozostało dać temu przeminąć. A z tych zdalnych licealnych czasów zabrać jak najlepsze wspomnienia , bo to już ostatnie chwile szkolnego życia ... Ja będę za nimi tęsknić i nie chcę wspominać ich jako wielka dziura ?, to przecież część mojej młodości... Innej niż by się spodziewało, ale jednak MOJEJ...

Twórcom gratuluję jakości filmu - montażu i zaangażowania sporej ilości osób, myślę, że spośród trzech propozycji konkursowych Wasza jest najlepsza. Wasz filmik wzbudził we mnie właśnie takie refleksje i mam nadzieję, że spróbujecie wynieść jakieś pozytywne chwile z tego trudnego czasu. Trzymajcie się! ❤️

Film bardzo dobrze ukazuje kontrast między aktualnym życiem, a tym przed pandemią. Nasza codzienność okraszona szarością, nudą i brakiem 'życia', zestawiona z kolorami, śmiechem, spotkaniami towarzyskimi i po prostu byciem szczęśliwym i zadowolonym z życia. Ból i utęsknienie wywołane zamknięciem świetnie zostało ukazane w kadrach z patrzniem przed okno i przejazdem kamerą po mapie. Aktorzy grają jakby rozmawiali ze znajomymi, a nie mówili do pustego, szklanego oka kamery. Obraz płaczu, szept i napis 'kiedyś jeszcze zatańczymy' ujmująco oddają żal przez utratę jednego z najważniejszych wydarzeń w życiu młodego człowieka. Przeszły mnie ciarki, gdy uslyszalam muzykę poloneza. Całość została ukazana jako strata czegoś ważnego, uderza w serce.

Film bardzo dobrze ukazuje kontrast między aktualnym życiem, a tym przed pandemią. Nasza codzienność okraszona szarością, nudą i brakiem 'życia', zestawiona z kolorami, śmiechem, spotkaniami towarzyskimi i po prostu byciem szczęśliwym i zadowolonym z życia. Ból i utęsknienie wywołane zamknięciem świetnie zostało ukazane w kadrach z patrzniem przed okno i przejazdem kamerą po mapie. Aktorzy grają jakby rozmawiali ze znajomymi, a nie mówili to pustego, szklanego oka kamery. Obraz płaczu, szept i napis 'kiedyś jeszcze zatańczymy' ujmująco oddają żal przez utratę jednego z najważniejszych wydarzeń w życiu młodego człowieka. Przeszły mnie ciarki, gdy uslyszalam muzykę poloneza. Całość została ukazana jako strata czegoś ważnego, uderza w serce.

Wow... mocne. Widać ogromną dojrzałość - chyba te straszne pandemiczne wydarzenia zbalansowały brak możliwości dorastania w ten sam sposób co maturzyści poprzednich lat. Nie myślałam o tym wcześniej w ten sposób, że brak studniówki i normalnej szkoły jest dla nich tak ciężki. Wiele stracili i bardzo im współczuję. Mam nadzieje, że uda im się zorganizować spotkanie, kiedy będzie już to możliwe i faktycznie zatańczyć - nawet jeśli będzie to tylko symboliczny polonez. Trzymajcie się!

Maturzyści moi drodzy Wy kochani, damy radę i to wszystko wytrzymamy!

Zdamy maturę, to rzecz jest pewna.

Wspomnieniem będą lekcje ze Skype'a.

Studniówki może, mieć nie będziemy

Za to bal maturalny sobie zorganizujemy! ???