Szybka koleją do Waitangi - komentuje Adam Willma

W przypadku Polski wylądowalibyśmy w południowej części Oceanu Spokojnego. Najbliżej na zakupy można się stamtąd wybrać na wyspy Chatham. Cudowny koniec świata. Już się nawet zacząłem przymierzać do zakupu działki w miejscowości Waitangi.
Ale odstawmy marzenia. Obudzono nas ostatnio ze snu i okazało się, że ręka utknęła w czymś mokrym. Planujący rozwój Centralnego Portu Komunikacyjnego, nie zaprosili nas do stołu. No może nie tak, że w ogóle sobie nie życzą pasażerów z Kujawsko-Pomorskiego, ale nie uwzględnili nas w wytyczaniu szlaków kolei dużych prędkości. Dobra, można się śmiać, że te szybkie koleje w Polsce dowodzą słuszności starego porzekadła „śpiesz się powoli”. Bo szczytem emocji na torach są u nas prędkości, które śmiałkowie na autostradzie w Niemczech osiągają przy pomocy golfa III.

Ale sprawa jest poważna. Na okoliczność samorządowcy zorganizowali w Toruniu konferencję. Zaproszeni naukowcy przestrzegali, że pominięcie regionu na mapie szybkich kolei może być dla nas gwoździem do trumny, bo przestaniemy być zauważalni na linii pomiędzy Trójmiastem a Warszawą. Szybkie połączenie Trójmiasta z CPK sprawi, że dla najbardziej atrakcyjnego ośrodka w północnej Polsce odległość przestanie być problemem. Tym samym komunikacyjne atuty Torunia i Bydgoszczy się kurczą. Skądinąd metafora o gwoździu i trumnie jest jak najbardziej na miejscu. Bo trumna właśnie opuściła stolarnię – mieszkamy w jednym z najszybciej starzejącym się regionie w Polsce. Co gorsza – w regionie, który przez młodych postrzegany jest jako punkt startowy do Wielkopolski, Trójmiasta i Warszawy.

W analizach statystyków pojawia się co prawda światełko w tunelu – dynamika wzrostu wydatków na innowacyjność ustawia nas na jednym z pierwszych miast w tabeli. Problem w tym, że kwotach rzeczywistych są one nadal wielokrotnie niższe niż w czołowych regionach. Poza tym demografia może sprawić, że nie wystarczy młodych rąk, które by mogły sięgnąć po pieniądze na innowacje. Być może sprawa CPK będzie dla niektórych sygnałem, że kolejnej szansy już nie będzie. Jeśli nie zaproponujemy wyjątkowego planu dla młodych, przegramy. I wówczas niepotrzebny będzie już tunel na antypody. Waitangi będzie u nas.