Tumany piachu unosiły się nad Polskimi Łąkami. Drzewa powstrzymałyby wiatr

Cały czas mówi się o burzach piaskowych, które tydzień temu przeszły nad naszym regionem. Dały się też we znaki w Polskich Łąkach w powiecie świeckim. Piach miotał po oknach zabudowań, dokuczał kierowcom i mieszkańcom.
- Teksas w Polskich Łąkach – komentowali.

Tamtejszą glebę dotknęło zjawisko erozji wietrznej. Szkodzi ona glebie, ponieważ wywiewa z niej cząstki mineralne i organiczne, odsłania korzenie, uszkadza i zasypuje rośliny, wywiewa nasiona.
Józef Gawrych, kierownik Wydziału Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa w Starostwie Powiatowym w Świeciu wskazuje kilka czynników tego zjawiska w Polskich Łąkach:

- Było sucho, poza tym ziemia czeka tam na zasiew kukurydzy i zbóż jarych. Na dodatek gleba jest rozdrobniona, bo maszyny rozpylają ją teraz przy uprawach. Do tego doszła wielkość areałów pozbawionych śródpolnych zadrzewień - wiatr miał gdzie się tam rozpędzić i stąd ta burza piaskowa.

Józef Gawrych dodaje, że zalety śródpolnych zadrzewień są znane od lat:
- Kiedyś hrabiostwo wielkopolskie wyznaczało na mapach miejsca pod takie zadrzewienia. Fakt, że miało do dyspozycji znacznie większe powierzchnie, teraz uprawy są bardziej rozdrobnione, ale też coraz większe. Do śródpolnych drzew przekonuje także Komisja Europejska. Zgodnie z dyrektywą Zielony Ład zamierza dotować takie nasadzenia, choć wojna na Ukrainie może pokrzyżować te plany.

Według Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa - Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach około 35 procent użytków rolnych w województwie kujawsko-pomorskim jest zagrożonych erozją wietrzną.
Eksperci z Instytutu też zalecają drzewa przeciw wiatrom, ale nie tylko. Również przeciw szkodnikom:

- W zadrzewieniach zimuje szczególnie dużo gatunków drapieżnych i pasożytniczych, czyli tych, które latem są odpowiedzialne za utrzymanie równowagi w uprawach rolnych. Ich liczebność jest zazwyczaj większa w uprawach przyległych do zadrzewień niż na otwartym polu. Tam, gdzie drapieżników jest bardzo mało, owady roślinożerne rozwijają się bez skrępowania.

IUNiG opracował elementarz przeciw erozji wietrznej gleb:

• zakładanie i pielęgnowanie śródpolnych pasów zadrzewień i zakrzaczeń
• stałe utrzymywanie gleby pod okrywą roślinną (rośliny wieloletnie, „zielone pola”)
• przykrywanie pól na okres wczesnej wiosny materiałami mulczującymi
• przeznaczanie gleb pod rośliny późnego siewu lub sadzenia (kukurydza, ziemniak)
• zalesianie lub zakrzaczanie wydm i gruntów zwydmionych na terenie gospodarstwa
• stosowanie uprawy bezorkowej (bez odwracania gleby) na gruntach szczególnie zagrożonych przez erozję wietrzną, a tam gdzie to umożliwia wyposażenie techniczne gospodarstwa wykonywanie również siewów bezpośrednich. Należy natomiast unikać stosowania narzędzi aktywnych, np. glebogryzarki.