Dodał kolorytu Toruniowi. Wybitny witrażownik uhonorowany przez marszałka

Uroczystość odbyła się w Dworze Artusa przy okazji wernisażu prac toruńskiego mistrza, któremu marszałek Piotr Całbecki wręczył również Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis" oraz medal pamiątkowy Roku Mikołaja Kopernika.

 Władysław Kozioł przyszedł na świat w 1929 roku w małopolskim Szczucinie. W 1948 rozpoczął edukację w Liceum Przetwórstwa i Handlu Ogrodniczego w Tymbarku. Jako licealista zobaczył w krakowskiej bazylice o.o. franciszkanów witraż Stanisława Wyspiańskiego Bóg Ojciec – Stań się. Witraż zrobił na nastolatku niezwykle silne wrażenie.

W 1952 Władysław podjął studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (muzealnictwo i konserwatorstwo). Środowisko uniwersyteckie dało mu możliwość kontaktu ze środowiskiem artystycznym, m.in. Edwardem Kwiatkowskim (1904-1971) – mistrzem sztuki witrażowniczej, który przez lata był jego artystycznym opiekunem i mentorem.

Kozioł objął stanowisko kierownika Pracowni Witrażownictwa PKZ Oddziału w Toruniu. Jego pierwszym samodzielnym zadaniem była konserwacja witraży o motywach ludowych z siedemnastowiecznego drewnianego kościółka Matki Bożej Częstochowskiej w Radkowicach koło Kielc.

Zafascynowany witrażem, rozpoczął własne eksperymenty, uzyskując w 1983 roku patent „termiczne kształtowanie reliefu szkła płaskiego”. Jego charakterystyczne szkło z pęcherzykami nazwane zostało „szkłem malborskim”, ponieważ znalazło zastosowanie w oknach zamku w Malborku. Do dziś dziesiątki okien w malborskiej warowni zdobią Witraże Kozioła.
Do czasu likwidacji PP PKZ, Władysław Kozioł przy udziale syna, Wojciecha (również witrażysty i malarza) wykonał witraże dla około 70 obiektów.

Do ogromnych przedsięwzięć witrażowych Koziołów należy Zamek Królewski w Warszawie, w którym toruńska pracownia wykonała oszklenia o łącznej powierzchni 2 tys. metrów kw.

Pracownia witrażownicza Koziołów przy ul. Rabiańskiej stała się nieodłącznym elementem pejzażu Torunia.

Ciekawe wspomnienie poświecił Władysławowi Koziołowi były redaktor naczelny Gazety Pomorskiej, Zefiryn Jędrzyński:
Prywatnie Władek Kozioł jest absolutnie nietuzinkową osobowością, jest sztukmistrzem życia. Tryska niezrównanym poczuciem humoru, rozsiewa wokół życzliwość i uśmiech. Jest wspaniałym gawędziarzem – humorystą. Ma nasyconą optymizmem, swoistą i barwną filozofię życia, nawet na najgorsze okazje. Lubi dyskusje prowadzone z dowcipem i na luzie. Wkurza się na polityków, ale nigdy nie był członkiem żadnej partii. (…) Nie odnotowuje swoich osiągnięć, sukcesów. Nie lubi o nich mówić, ani słuchać. Ma rozległe plany twórcze. Interesuje go przyszłość, a nie dokonania przeszłe. (…) Jego pracownia jest jednocześnie jedynym w swoim rodzaju salonem towarzyskim, z urokliwym, artystycznym nieładem, którego nie da się ukryć do końca. Na cudacznych krzesłach i przy najdziwniejszych imitacjach stołów, zasiadają tu chętnie nawet najdostojniejsi goście. (…) Władek jest zawsze pierwszy i zawsze ostatni, późno wychodzi z „fabrykomu”. Tak nazywa swoją pracownię, podkreślając, że musi tu trwać ciągła, rytmiczna praca.

Wystawa w Dworze Artusa potrwa do 7 sierpnia.