Gdzie szukać grzybów? Zobacz, pod jakimi drzewami najczęściej rosną. Oto ulubione miejsca grzybów

Zbieranie grzybów to nie tylko sposób na spędzenie czasu na świeżym powietrzu, ale też okazja do zdobycia smacznych i zdrowych składników do domowej kuchni. Jednak, aby osiągnąć sukces w lesie, warto poznać korelacje pomiędzy poszczególnymi gatunkami grzybów a drzewami.

Grzyby leśne bardzo często współpracują z drzewami, tworząc złożoną symbiozę nazywaną mikoryzą. To właśnie dzięki temu zjawisku grzyby i drzewa wzajemnie się wspierają – drzewa dostarczają grzybom niezbędne cukry, a grzyby pomagają w absorpcji wody i minerałów z gleby. Ta symbioza jest kluczowa dla wielu gatunków grzybów jadalnych, takich jak borowiki czy maślaki, które występują tylko w pobliżu określonych drzew.

Borowik szlachetny, zwany również królem grzybów, rośnie przede wszystkim pod drzewami takimi jak dęby, sosny, świerki i buki. Występuje najczęściej w lasach mieszanych i iglastych. Symbioza z tymi drzewami sprawia, że borowiki można łatwo znaleźć w miejscach o kwaśnych, ale nie nadmiernie suchych glebach. Kluczowym okresem ich wzrostu jest lato i wczesna jesień – od czerwca do października, kiedy to warunki wilgotnościowe są idealne dla ich rozwoju.

Maślaki to grzyby, które niemal zawsze znajdziemy pod sosnami. Preferują one gleby piaszczyste, a także lasy o umiarkowanej wilgotności. Znane z masłowatego połysku na kapeluszu, są łatwe do rozpoznania i często pojawiają się w grupach. Maślaki są jednymi z najłatwiejszych do znalezienia grzybów, co czyni je doskonałym wyborem dla początkujących grzybiarzy.

Podgrzybki brunatne najczęściej spotykane są w lasach iglastych, w szczególności pod sosnami i świerkami. Rośną na kwaśnych glebach, często w wilgotnych miejscach pokrytych mchem. Można je spotkać od lata aż do późnej jesieni.

Koźlarze to grupa grzybów, które są ściśle związane z brzozami, co odzwierciedla ich nazwa – koźlarz brzozowy. Inne gatunki, takie jak koźlarz czerwony, mogą rosnąć pod osikami czy sosnami. Te grzyby lubią gleby wilgotne, często pojawiają się na skrajach lasów i na otwartych przestrzeniach. Warto szukać ich od lipca do października.

Rydze to grzyby, które rosną w symbiozie z sosnami i świerkami. Preferują piaszczyste i kwaśne gleby, a ich intensywnie pomarańczowy kolor sprawia, że łatwo je zauważyć na leśnej ściółce. Rydze występują od końca lata do późnej jesieni, a ich charakterystyczny smak sprawia, że są cenione w wielu kuchniach świata.

Kanie, znane również jako czubajki, preferują nasłonecznione i dobrze napowietrzone miejsca. Najczęściej występują na łąkach, skrajach lasów oraz polanach leśnych. Można je także znaleźć w parkach i ogrodach, szczególnie tam, gdzie nie stosuje się nadmiaru nawozów chemicznych. Kanie preferują gleby lekkie, dobrze przepuszczalne, a sezon na nie trwa od sierpnia do października, szczególnie po deszczowych dniach, gdy gleba jest wilgotna, ale ciepła.

Opieńki to grzyby, które najczęściej rosną na martwym drewnie w lasach iglastych i mieszanych. Najłatwiej je znaleźć na pniach i korzeniach sosny, dębu i świerku, a także w miejscach, gdzie jest dużo martwego drewna, np. na obrzeżach lasów czy łąkach leśnych. Tworzą duże skupiska, co ułatwia ich zbiór. Sezon na opieńki przypada od września do października, kiedy wilgotność gleby wzrasta, a noce stają się chłodniejsze.

Nie wszystkie grzyby muszą rosnąć w lasach. Na łąkach, pastwiskach i nawet w miejskich parkach można znaleźć wiele smacznych i pożytecznych gatunków. Pieczarki łąkowe (Agaricus campestris) rosną na otwartych terenach, szczególnie na nieskażonych chemicznie łąkach. Są to jedne z najpopularniejszych grzybów jadalnych na świecie.

Z kolei czernidłaki (Coprinus comatus) można spotkać na pastwiskach i w miejskich zaroślach. Te grzyby mają krótką trwałość, ale są cenione za ich delikatny smak.

Zbieranie grzybów nie jest ograniczone tylko do lasów i terenów wiejskich. Coraz częściej spotyka się grzyby w miejskich parkach i terenach zielonych. Na przykład w dużych parkach miejskich, gdzie nie stosuje się nawozów chemicznych, można znaleźć czubajki (Macrolepiota procera) oraz boczniaki (Pleurotus ostreatus). Jednakże należy zachować ostrożność i unikać miejsc blisko ruchliwych dróg oraz terenów przemysłowych, ponieważ grzyby mają zdolność do absorpcji zanieczyszczeń, w tym metali ciężkich.

Aby zbierać grzyby skutecznie, warto znać nie tylko ich powiązania z drzewami, ale także optymalne warunki pogodowe. Grzyby rosną najlepiej po ciepłych, deszczowych dniach. Unikają jednak ekstremalnych warunków, takich jak długotrwała susza czy ciągłe deszcze, które mogą zahamować ich rozwój. Dla borowików idealne są umiarkowane temperatury oraz wilgotne gleby.

Zbieranie grzybów w ekologicznie czystych miejscach to klucz do zdrowego posiłku. Grzyby, dzięki swojej strukturze, chłoną z gleby nie tylko składniki odżywcze, ale również metale ciężkie i inne zanieczyszczenia. Dlatego warto omijać tereny blisko dróg, fabryk, a także obszary miejskie o wysokim poziomie zanieczyszczeń. Najlepsze miejsca do zbioru to odległe lasy, czyste polany oraz ekologiczne tereny chronione.