W naszej części świata zaznaliśmy cudownego spowolnienia czasu i karuzela z dramatycznymi doniesieniami na trzy dni spowolniła, wydając tylko ciche zgrzyty. Co tu komentować?
Ale jeżeli porzucić na chwilę nerwową dzienni-karską rutynę - widać, że jest się z czego cieszyć. Politycy dali nam o sobie na trochę zapomnieć. Polska i Europa trwają jak trwały, ominięte przez wielkie plagi i mniejsze katastrofy. Skończyło się nawet trwające od tygodni nerwowe liczenie o ile droższe będą święta. Co było do przygotowania i zjedzenia, jakoś przygotowaliśmy i zjedliśmy. W poszukiwaniu tematów reporterzy telewizyjni wyszli na ulice miast, by poszukać hord dyngusowych, ale i tu zawód. Było spokojnie.
Pomiędzy standardowymi migawkami świątecznymi, jedna tylko przypomniała, że świat nie zawsze taki będzie. To relacja z nostalgicznych świąt naszych żołnierzy w bazach Afganistanu. W jej tle kołatała się myśl o brutalnym życiu, do którego dziś pora wrócić.
Czytaj e-wydanie »
