Mylny to jednak wniosek: kryzys dotykający lawinowo coraz większą liczbę firm i całych obszarów przemysłu, już od dawna widoczny jest dla każdego. Nie trzeba być premierem, ministrem, ekonomistą ani działaczem związkowym, aby wiedzieć, że dzieje się źle. Potrzeba zrobienia czegoś, co by powstrzymało ten proces, jest oczywista.
Leszek Miller niewiele dotąd powiedział o zamierzeniach Kołodki. Wspomniał jedynie o konieczności darowania zadłużenia firm uginających się pod ciężarem niespłacalnych kredytów. Jednak przecież większość wierzycieli to prywatne banki, nieskore raczej do zrezygnowania ze swych należności. Obietnica premiera, iż podjęte działania będą "oryginalne i niekonwencjonalne" budzą nadzieje, ale i niemały niepokój.
Co do rozwiązań proponowanych przez szczeciński OKP, to nadają się jedynie na strajkowe plakaty; nie są żadną sensowną receptą. Jedynym konkretem jest pomoc budżetu państwa (czyli pochodząca z naszych kieszeni) dla przedsiębiorstw (prywatnych też?) w stanie niezawinionego kryzysu.
Na marginesie: oglądając w telewizji informację o obradach OKP można było mieć wrażenie powrotu do przeszłości. Przemawiał - jak w 1980 roku - Jurczyk, na sali siedział Andrzej Gwiazda... Wszystko nieomal tak jak w tamto lato, przed 22 laty.
Tylko, że teraz, w samym kącie sali, siedziała Historia i śmiała się w kułak.
Na gorąco
Jan Raszeja
Jeśli w sobotę powstaje Ogólnopolski Komitet Protestacyjny domagający się rządowej pomocy dla upadających przedsiębiorstw, a wczoraj premier mówi, że już we wtorek minister Kołodko przedstawi stosowny pakiet rozwiązań - mogłoby to świadczyć o nadzwyczaj szybkiej reakcji władzy.
