Wieść straszna. Przygotujcie się Państwo na najgorsze: padł otóż Front Demokratyczny - podała wczoraj Polska Agencja Prasowa. Jak się wali, to na całego! Najpierw płk Chwastek melduje całej Polsce, że jest bezbronna, bo naszą armią rządzi mafia. Potem chłopi nie mogą się skupić, a kraj trawi susza. A teraz jeszcze pada Front Demokratyczny! Jak poradzi sobie nasza młoda demokracja bez Frontu? Kiedy my sami otrząśniemy się po tym ciosie? Czy w tej sytuacji wybory samorządowe powinny się odbyć rzeczywiście już jesienią?
Aha, Państwo możecie nie wiedzieć, co to jest - a raczej, co to było - ten Front Demokratyczny? Ja też nie. Ale nie szkodzi; nazwa robi (robiła) wrażenie. Cały front i to demokratyczny. To musiały być nie jakieś tam drużyny i kompanie, a kilka armii miłośników demokracji idących tyralierą po władzę w gminach. Front ów demokratyczny utworzyły - czytam w PAP - w czerwcu tego roku UW, RS i SKL-RNP (cokolwiek to znaczy). A rozpadł się - wyjaśnia niejaki Furgalski Adrian, rzecznik Unii Wolności - bo UW tworzy osobny komitet wyborców "Unia Samorządowa", zaś RS, SKL z czymś tam jeszcze zarejestrują komitet "Wspólnota 2002" i być może podejmą rozmowy z PiS. Jeśli się Państwo w tym już pogubiliście, odsyłam do rzeczonego Furgalskiego. Człowiek żyje zagadnieniem i w szczegółach jest tak oblatany, iż z "Frontu Demokratycznego" mógłby startować nawet w "Wielkiej grze". Ujawnia np. to, że o klęsce przesądziła... nazwa - "Front Demokratyczny Wspólnota 2002". No, nie chwyciła! Bo w sondażach sama UW miała 4 proc. poparcia, a partnerzy z Frontu ciągnęli je w dół - do jednego procenta. I Unia musiała się rozstać ze Wspólnotą.
Teraz ciężar wyborczej gry weźmie już tylko na siebie jako "Unia Samorządowa". Ma się rozumieć, w imieniu wszystkich Polaków ceniących polityczny umiar i rozsądek, szukających partii środka, bojących się ekstremistów i oszołomów. Bo cel - wyjaśnia Furgalski - pozostanie taki sam, jaki wcześniej miał "Front": obrona demokracji przed Lepperem. Drżyj, wodzu! Unia wraca...
Na gorąco
Michał Żurowski
