Na gorąco

     Ja się z tym zgadzam: przejęcie władzy przez Samoobronę byłoby bez porównania lepsze dla Iraku, aniżeli Rzeczpospolitej.
     Przez te saddamowskie nadzieje Lepper został zaproszony jako obserwator przebiegu ludowego referendum mającego wykazać czy Irakijczycy popierają swojego prezydenta bardzo mocno czy tylko mocno. Wynik referendum (o którym dotąd nie słyszałem, ale w które wierzę, bo nie takie cuda działy się na Wschodzie) jest bardzo niepewny, ponieważ znana na całym świecie jest długoletnia tradycja irackiej demokracji, która szczególnie bujnie rozkwitła pod rządami Lwa Bagdadu, Zdobywcy Kuwejtu, etc, etc, Saddama Husajna. Co prawda bycie opozycjonista nie jest nad Eufratem najlepszym sposobem na długie życie, tym niemniej wolność myśli trudno zakwestionować: obywatel powinien długo pomyśleć zanim powie co pomyśli. I potem może mieć pretensje tylko do siebie.
     Ze swojej strony Andrzej Lepper stawia sobie poważniejsze cele aniżeli tylko niezapowiedziane wizyty w lokalach gdzie lud będzie wypowiadał się nieskrępowanie, że kocha Saddama. Przewodniczący zamierza wytłumaczyć Irakijczykom, iż wszelkie konflikty należy rozwiązywać w swoim gronie i przy stole - bo ma doświadczenie w tej materii (prawdopodobnie nabrał go podczas przyjacielskich rozmów z dowódcami oddziałów policji likwidującej blokady). Co prawda nie wiadomo z kim Husajn miałby usiąść do stołu, bo Bush daleko od irackiej pustyni, opozycja - głęboko pod nią, ale w końcu liczą się dobre intencje a i śmiech jest ważny w tych smutnych czasach. Nawet śmiech pełen zgrozy.
     "Żeby tylko z tego wojny nie było" - powiedział wicemarszałek Donald Tusk gdy dowiedział się o irackim zaproszeniu dla Leppera. Wojny nie będzie, głupio - już jest.