Na gorąco

     Aleksander Kwaśniewski oczekuje wyjaśnienia zarzutów sformułowanych przeciwko Radiu Maryja zarówno od organów państwowych, jak i samej rozgłośni. Tymczasem, jeżeli uważnie czyta się prasę, to można było takie wyjaśnienia już znaleźć. Wynika z nich, że Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zgodnie z poprawkami do ustawy o KRRiTV żąda od Radia sprawozdań finansowych i je (z protestami) otrzymuje. Z relacji prasowych można odcyfrować też stanowiska prokuratur oraz izb skarbowych. Rozgłośnia zaś nie jest instytucją państwową i nie musi prezydentowi odpowiadać. O tym wie też Kwaśniewski. Dlaczego zatem prezydent zażyczył sobie czegoś, co mógł otrzymać zanim wypowiedział swoje życzenie?
     Chodzi mu nie o fakty, ale o kierunek ogromnie ożywionej dyskusji trwającej w Polsce co najmniej od momentu emisji filmu o o. Tadeuszu Rydzyku w TVP1 w porze największej oglądalności. Jeżeli dodamy do tego ogromne artykuły w "Rzeczpospolitej" oraz "Gazecie Wyborczej" oparte na materiałach z tego filmu wydrukowane kilka godzin później, to można odnieść wrażenie akcji skierowanej przeciwko temu redemptoryście. Naturalną i wielokrotnie stosowaną reakcją obronną środowiska Radia Maryja było okopanie się w oblężonej twierdzy i traktowanie wszystkiego jako chęć zburzenia Radia przez szatana. Zamiast merytorycznej dyskusji wybuchła bitewna wrzawa z jednej strony obrońców wiary, a z drugiej - chętnych do wprowadzania prawa i porządku. Tymczasem nie chodzi ani o wiarę, ani o prawo, tylko o pieniądze. Dokładniej zaś o to, czy duchowni mają obowiązek rozliczania się z pieniędzy uzyskiwanych ze zbiórek od wiernych.
     Niezależnie od tego, kto wygra w oczach opinii publicznej debatę o wizerunek ojca Dyrektora (który i tak jest w dużej mierze ustalony), to i tak konieczna będzie prędzej czy później decyzja o powszechnej jawności finansów Kościoła - tak jak to jest np. w USA.