Na gorąco

     Właściciele fabryki w Ożarowie postanowili wstrzymać wywóz maszyn na znak - jak twierdzą - dobrej woli przed rozpoczynającymi się rozmowami protestujących, władz miasta oraz ministra pracy. Czy to oznacza, że nie będzie już więcej bitew ulicznych?
     W dobrą wolę właścicieli oczywiście można wierzyć, ale jeszcze bardziej w ich zmysł kalkulacji. Dalsza wywózka maszyn mogłaby spowodować zniszczenie pozostałych TIR-ów i tym samym nie byłoby możliwości zakończenia tej operacji. Z kolei protestujący pod zamkniętą fabryką robią wszystko, by zwrócić uwagę władz na swój los. Zamknięcie fabryki zrozumieli ono jako wyrzucenie na bezrobocie - bez szans na znalezienie pracy w tym miasteczku. Nienawiść wobec właścicieli łączyła się u nich z perspektywą przeszukiwania śmietnisk jako jedynego sposobu przeżycia. Tylko to mogło popchnąć tych ludzi do niszczenia maszyn - a więc najbardziej pierwotnej formy protestu, która ostatni raz pojawiła się na ziemiach polskich w okresie dzikiego kapitalizmu w pierwszej połowie XIX wieku. Tego typu zachowania są typowe dla ludzi pozbawionych wszelkiej nadziei i nie uznających jakichkolwiek autorytetów. Pozostaje im tylko rozpacz, destrukcja i czekanie na najgorsze.
     Program zaproponowany przez ministra pracy wydaje się sensowny i pozwalający na pojawienie się w Ożarowie nowych miejsc pracy. Jednakże nowe inwestycje nie dadzą zbyt szybko nowych etatów. Niezadowolenie może być jeszcze długo stanem typowym dla wielu mieszkańców Ożarowa. W dodatku reakcja władz państwowych (najpierw stających po stronie właścicieli, a dopiero wtedy gdy protesty okazały się gwałtowne dostrzegających problem społeczny) może zachęcić wielu innych do stosowania podobnych metod.
     Problem Ożarowa może się uda rozwiązać. Jednakże sposób jego rozwiązania nie gwarantuje przestrzegania prawa oraz spokojnego rozwiązywania sporów gdzie indziej.