Niepohamowany apetyt Polskiego Stronnictwa Ludowego zaczyna irytować już chyba wszystkich. Jarosław Kalinowski, Zbigniew Kuźmiuk i Eugeniusz Kłopotek zachowują się tak, jakby chcieli i zachować dziewictwo, i jeszcze rubla zarobić. Tuż przed Kopenhagą mogło się wydawać, że Polska jest 38-milionowym narodem rolników i żywnościowym spichlerzem świata. Po zakończeniu rozmów akcesyjnych z Unią, PSL przypomniało sobie, że oprócz limitów mleka i nierogacizny, najważniejsze dla Polski są sprawy obsadzenia przez partię foteli wiceministra spraw zagranicznych i kultury. Mieliśmy też wielotygodniowy serial w sprawie zagmatwanej - a nawet korupcjogennej - ustawy o biopaliwach. Do dziś nie wiadomo, kto za tym tak naprawdę stoi i kto na biopaliwach najwięcej zarobi. I wreszcie ostatnie wydarzenia, podnoszące liderom PSL poziom adrenaliny: odrzucenie przez ludowców rządowej propozycji winiet...
Nie jestem zwolennikiem winiet, drażnią mnie coraz to nowe formy pseudopodatków - haraczy, nakładanych na Polaków. Ale sensem istnienia jakiejkolwiek koalicji jest dobro państwa, wspólnota celów i umiejętność zawierania kompromisów. W tej koalicji nie widać żadnej z tych cnót. Trudno mi oprzeć się wrażeniu, że PSL widzi wyłącznie jeden cel - dobro PSL. Sojusz natomiast nie ma żadnej siły przekonywania ludowców do swoich racji.
I mamy to, co mamy. Wyjątkowo pokraczne tango na zakończenia karnawału.
Na gorąco
Jacek Deptuła
Niepohamowany apetyt Polskiego Stronnictwa Ludowego zaczyna irytować już chyba wszystkich. Jarosław Kalinowski, Zbigniew Kuźmiuk i Eugeniusz Kłopotek zachowują się tak, jakby chcieli i zachować dziewictwo, i jeszcze rubla zarobić.
