Poziom Wisły w Kujawsko-Pomorskiem powoli opada. Taka tendencja ma się utrzymać

W poniedziałek maksymalna temperatura w centrum regionu wynosiła 5-6 stopni Celsjusza, natomiast na wtorek prognozowana jest na 6-7. W środę ma być 7 stopni, we czwartek przy dokładnie południowym wietrze już 9. To będzie najwyższa temperatura do niedzieli 25 lutego, gdy skala będzie wskazywać od 6 do 8- 9 kresek.

- W tych dniach przez region przechodzić będą fronty atmosferyczne niosące chmury i sporo opadów deszczu, czasem nawet dość duże. Wielkość opadów nie będzie już jednak wpływać na podwyższenie stanu rzek i jezior, a co najwyżej na utrzymanie wysokich stanów – mówi toruński synoptyk Rafał Maszewski.

Synoptyk dodaje, że taką pogodę przynoszą nam niże utrzymujące się nad Atlantykiem i przemieszczające się nad Skandynawię i Bałtyk. Generalnie mamy już przedwiośnie, niektóre rośliny budzą się już do życia.

Na kujawsko-pomorskim odcinku Wisły poziom wody powoli obniża się, zasadniczo schodzi poniżej stanu ostrzegawczego do wysokiego. Aczkolwiek stany ostrzegawcze (wg danych z poniedziałku) utrzymują się jeszcze w Chełmnie i Grudziądzu. Tak samo jest na Brdzie w Tucholi (Rudzkim Moście) i bydgoskiej Smukale oraz na Drwęcy w Brodnicy.

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej „Wody Polskie” w Gdańsku uspokaja, że „następuje dalsza poprawa sytuacji hydrologicznej. Na obszarze regionu wodnego nie ma ostrzeżeń hydrologicznych oprócz jednego związanego z przejściem trzeciej fali wezbrania na Wiśle, która jest efektem spływu wód z południa kraju. Jest to fala niższa niż poprzednie i znajduje się już poniżej Tczewa. Nadal obserwujemy duże nawodnienie gleby i wodę w zastoiskach, i obniżeniach terenu. Woda spływa powoli”.

Z naszego dziennikarskiego oglądu (wykonanego z kajaka) stanu wałów przeciwpowodziowych na wysokości Otorowa i bydgoskich osiedli Łęgnowo oraz Czersko Polskie wynika, że nic im nie zagraża – w pierwszym przypadku Wisła nie rozlała się po rozległych polach i nawet nie sięga wałów, w drugim pola są chronione wałami, a woda zaledwie obmywa podnóże wału.

Wahania poziomu wód nie są niczym niezwykłym – to normalny rytm natury, który wszakże w ostatnich latach, na skutek zmian klimatu, przyspiesza. Musimy się liczyć i z nawalnymi deszczami, które bardzo szybko wypełniają koryta rzek, i z wydłużającymi się okresami suszy, które na rzekach przynoszą tzw. niżówkę.

Ludzie osiedlający się od wieków w żyznych dolinach rzek, bronili się (i nadal to robią) przed wylewami wznosząc wały przeciwpowodziowe albo – jak często robili menonici – budując swe domostwa na terpach (sztucznie usypanych wzgórkach), ewentualnie na naturalnych wniesieniach terenu.

Wisła często przerywała wały, więc aby ograniczyć to zjawisko, wyznaczano tereny specjalnie przeznaczone do zalania – poldery. Tak, w sposób kontrolowany, pozwalano rzece rozlać się, dzięki czemu jej poziom i ciśnienie na odcinkach chronionych wałami zmniejszały się.