Stop "zwolnieniom z wuefu"

Wręcz przeciwnie. Był aplauz przy otwartych trybunach, historyczne zwycięstwo nad Niemcami i bardzo cenny remis ze Szkocją. I to nie w bylejakich meczach, tylko o punkty w eliminacjach mistrzostw Europy. Zresztą po co ja to wszystko mówię? Wszyscy widzieli, że nasza kadra bije się do upadłego o zwycięstwo. Czy szczęśliwe, czy nie kogo to wszystko obchodzi. Chłopcy Adama Nawałki biją się i tego nam było trzeba, żebyśmy twierdzili - jak jeden z kibiców po meczu - że jesteśmy dumni, iż jesteśmy Polakami.

Czytaj: Polacy pokonali Niemców

Nie zamierzam wnikać w szczegóły taktyczne. Nie jestem od tego specjalistą. Zresztą moi dwaj redakcyjni koledzy - Tomek Malinowski i Darek Knopik - jeżdżą z kadrą i naszym Czytelnikom dają kompletną wiedzę "co w trawie piszczy".
Ja mam przemyślenia z innej beczki.

Przez 20 lat pracy jako dziennikarz nie pamiętam roku z takimi sukcesami w polskim sporcie. I to w dyscyplinach nie niszowych, ale najbardziej popularnych na świecie. Począwszy od igrzysk olimpijskich w Soczi, przez mistrzostwa świata i Europy w lekkiej atletyce, mistrzostwa świata siatkarzy, wielkie wyścigi kolarskie, piłkę ręczną, koszykówkę, a na dodatek żużel, windsurfing i zapasy. Nazwiska cały świat zna: Justyna Kowalczyk, Anita Włodarczyk, Kamil Stoch, Zbigniew Bródka, Mariusz Wlazły i cała drużyna siatkarzy, Michał Kwiatkowski, Rafał Majka, Krzysztof Kasprzak, Adam Kszczot, Agnieszka Radwańska, Jerzy Janowicz, Przemysław Miarczyński czy Iwona Matkowska. A gdzie cała drużyna piłkarzy nożnych, ręcznych, koszykarzy czy pływaków, wioślarzy i kajakarzy, którzy też zasługują na uznanie. Aż szkoda, że w tym roku nie było letnich igrzysk olimpijskich, bo pewnie też Polacy wróciliby z workiem medali.

Ale spójrzmy nieco niżej. Orliki pełne są młodzieży. Coraz więcej ludzi biega, jeździ na rowerze czy pływa. Daleki jestem od tego, żeby powiedzieć, że sport polski wychodzi na prostą i będzie już tylko lepiej.

Ale gołym okiem widać, że Polska powiedziała: Stop "zwolnieniom z wuefu".