W samo południe: Jak grać, panie trenerze, czyli herezje na murawie

Ile już razy próbowałem coś oglądać, a później kląłem pod nosem, że znowu marnuję czas i lepiej byłoby książkę poczytać lub ciekawy film obejrzeć, a nie ten przytłaczający beznadzieją spektakl rozgrywany na murawie.

Powiecie, że naszych tam nie będzie, co gwarantuje właściwy poziom sportowego widowiska? Otóż mam dziwne przeczucie, że pieniądze sprowadziły sport na manowce. Dziś liczy się przede wszystkim kasa: dla działaczy, klubów, sponsorów, graczy, producentów gadżetów i wszystkich, którzy mogą coś na tym zarobić. Jeśli współcześnie narzekamy na społeczne rozwarstwienie, astronomiczne sumy zarabiane i gromadzone przez tych kilku facetów na całym świecie, to zastanówmy się, czy piłkarze nie graliby równie dobrze za połowę, ćwierć obecnych zarobków?

Rację mają mieszkańcy dzielnic nędzy z miast, w których rozgrywane będą mecze Mundialu, że protestują, bo ważniejsza od obiektów sportowych jest dobra oświata, służba zdrowia, by nie wspomnieć o sprawnych wodociągach.

Tymczasem dożyliśmy czasów, w których z odwiecznego hasła: "chleba i igrzysk" zostały same igrzyska.
Co oczywiście nie oznacza, że wszystkim miłośnikom dobrej piłki nie życzę wielu wrażeń. Życzę!

Zobacz także: Robert Lewandowski - jeden z najdroższych wśród nieobecnych w Brazylii