Grzmięca. Do Bałtyku, na kilkanaście lat, aż dojrzeje

Powstaje tam m.in. dzięki funduszom unijnym, bardzo ważna placówka ichtiologiczna w kraju. Podobna jest w Pieczarkach, pod Giżyckiem. Hala już jest, obecnie będą instalowane tam urządzenia technologiczne. Pierwszą partie przywieźli kilka dni temu Duńczycy. Wszystko zacznie funkcjonować - tak się zakłada - w kwietniu-maju tego roku.

Jesiotr kojarzy nam się przede wszystkim z Rosją i kawiorem. Tak go postrzegamy i w ten właśnie sposób kojarzymy. Prawdopodobnie wielu z nas uważa, że na Wschodzie, na Syberii, w rosyjskich rzekach, są jego korzenie. I to jest prawda.

Tylko na planszy w biurze ośrodka naliczyć można sześć odmian jesiotra. Natomiast w Grzmięcy postawiono na jesiotra ostronosego, rodem z Kanady.

Ostatniego jesiotra w Polsce złowiono w Wiśle, w okolicach Chełmna na początku lat 60. minionego wieku. Od tego czasu zniknął z fauny naszego kraju.

Odbudowa narybku to zajęcie niezwykle pracochłonne i rozłożone w czasie. Do tego kosztowne. W rzeczywistości jesiotr już jest w Grzmięcy, gdzie dorasta, gdzie jest monitorowany, gdzie ichtiolodzy z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego prowadzą badania, obserwują cały proces wzrostu.

- Dlaczego zdecydowano się na jesiotra ostronosego? Otóż badania genetyczne znalezionych szczątków tej ryby w Polsce zadecydowały o takim a nie innym wyborze. Według naukowców wszystko wskazuje na to, ze właśnie ostronosy występował w Polsce. Jesiotr jest rybą wędrującą. Stąd, dokładnie z Drwęcy, płynie kilka tygodni do Bałtyku, tam dojrzewa płciowo. Spędza w morzu trzynaście, nawet osiemnaście lat, po czym wraca do rzeki, składa ikrę i znów powraca do morza. Można więc śmiało powiedzieć, że cały cykl może potrwać nawet kilkadziesiąt lat. Pracujemy dla przyszłości - mówi Grzegorz Ostrowski, ichtiolog z ośrodka w Grzmięcy.