Na arenie cyrkowej wszystko bowiem musi kręcić się w kółko. Nieprzypadkowo więc wczoraj opublikowano sondaż, z którego wynika m.in., że największe szanse w starciu Donalda Tuska o Pałac Prezydencki ma... Jolanta Kwaśniewska.
Słodka Jola wprawdzie pięknie prezentowała się na salonach, ale tylko jako dodatek do męża. Jej elegancja i takt niewątpliwie pomogły Aleksandrowi Kwaśniewskiemu w wielu sytuacjach. Ale, na litość, w tym przypadku różnica między prezydenturą a panią prezydentową jest mniej więcej taka, jak między Łodzią a łodzią. Kiedy pani Jolanta musiała opuścić pałac na Krakowskim Przedmieściu, zaczęła pojawiać się w telewizji. I dopiero wtedy okazało się, jak niewiele ma do powiedzenia. Ale "ciemny lud to kupuje", jak mawia Jacek Kurski.
Z kolei panujący nam prezydent wszystkich zwolenników PiS ogłosił w weekend, że pięcioletnia kadencja prezydencka w Polsce to za mało. Powinna być siedmioletnia. I tylko to "zagwarantuje ciągłość i sprawność państwa"...
Najpierw się przestraszyłem, bo pod tą prezydenturą (ona przejdzie do historii tylko za sprawą gruzińskiej wycieczki i obsesyjnego wetowania) do 2012 możemy ruszyć na Moskwę. "Punktem odniesienia dla instytucji stanowiących prawo powinien być system rządów umiarkowanych" - powiada Lech Kaczyński. A umiarkowanie wielkich braci polskich zawsze budziło we mnie strach. Dopiero po chwili zreflektowałem się - "ciemny lud" drugi raz już tego na pewno nie kupi.
Inna sprawa, że gdyby dosłownie rozumieć słowa pana prezydenta - najskuteczniejszą ciągłość i sprawność państwa dawałaby prezydentura dziedziczna.
