Na gorąco

     Sprzeciw liberum veto - nie pozwalam - w przedrozbiorowym Sejmie wyobrazić sobie łatwo. Byle szlachciura, wykorzystując prawo wyrosłe z zasady jednomyślności, wrzasnął "nie pozwalam!" i obrady zostały zerwane. Było to głupie, zgubne prawo, ale jednak prawo. Dziś to niespotykane bezprawie ludzi... stanowiących prawo. Nigdy nie przypuszczałem, że będzie mi dane coś podobnego oglądać na własne oczy.
     To niebywałe, ale jednak prawdziwe: jeden niezrównoważony pieniacz oraz wyrachowany, cyniczny oszołom są w stanie sparaliżować prace parlamentu 40-milionowego narodu! Ba, mogą doprowadzić do nowych wyborów, upadku rządu, a w konsekwencji - osłabienia i tak słabego państwa. Państwa, które stoi przed jednym z najważniejszych wyzwań tego wieku: dołączenia do grona najlepiej rozwiniętych państw świata. Co więcej - to parlamentarne warcholstwo popiera spora część politycznych frustratów, by choć na chwilę zaistnieć na swej pseudopartyjnej kanapie.
     Jak więc to możliwe? Ano, zwyczajnie: jeden twórca prawa kładzie się na mównicy, drugi ustawodawca - z kompanami - otacza ją podczas przemówienia. I po Sejmie.
     Z kadencji na kadencję poziom poselskich wystąpień i zachowań jest coraz bardziej żenujący. Czy to nasza - wyborców - wina? Nie sądzę. To mszczą się błędy posolidarnościowej klasy politycznej, skupionej głównie wokół Unii Wolności. Bo to jej przedstawiciele powinni zajmować sejmowe fotele, zajmowane dziś przez nawiedzonych narodowców i prostackich populistów.
     Strach tylko myśleć, co się może dziać w następnej kadencji parlamentu.