Na gorąco

     Im bliżej 28 października, czyli daty wznowienia zerwanego przez Samoobronę posiedzenia Sejmu, tym dziwniej. Odbywają się zamknięte dla postronnych konwentykle, na których panowie od Prawa i Sprawiedliwości oraz panowie z Platformy Obywatelskiej radzą jak by tu zdyscyplinować Sejm. W spotkaniu biorą także udział biało-czerwone paski od Leppera - zapewne w charakterze ekspertów od ładu, porządku i dyscypliny parlamentarnej. Ale nie to jest najlepszym numerem w naszym cyrku.
     Najzabawniejsze, bo wyrafinowanie karkołomne są wyczyny ludzi pana Płażyńskiego i pani Gilowskiej polegające na wmawianiu ogółowi, że czarne jest białe chociaż wcale niekoniecznie. Jak wiadomo, tuż po niesławnym czwartkowym posiedzeniu, Platforma zadeklarowała (i nakazała swoim) dyscyplinę klubową podczas głosowania nad odwołaniem Borowskiego: jej posłowie mieli opowiedzieć się za wyrzuceniem marszałka. Rozpętała się burza i w samej Platformie, i poza nią. Ludzie, których trudno posądzać o jakiekolwiek sympatie do obecnej koalicji, zarzucali PO, że w gruncie rzeczy stanęła po stronie sejmowych warchołów - i to mimo swojego deklarowanego przy byle okazji szacunku i umiłowania ładu demokratycznego, w którym na anarchię nie ma miejsca. Starczyło czasu mało-wiele i oto z tych samych ust: Macieja Płażyńskiego i pani Gilowskiej słyszymy, że wcale nie tak być miało. "To nie jest zamiar chęci skutecznego odwołania" - powiada ten pierwszy. Trudno to zdanie przetłumaczyć precyzyjnie na polski, można jednak zrozumieć, iż były marszałek pojął, że kilka dni temu - informując o potrzebie odwołania marszałka obecnego - najpierw pomyślał źle, a potem powiedział głupio, więc teraz stara się z tego wyplątać wykonując salto, którego nie powstydziłaby się mistrzyni świata w gimnastyce.
     Tylko, że sportsmenka dostałaby za taki występ owacje, a jemu nikt nawet nie zaklaszcze. Bolą nas dłonie od oklaskiwania złych polityków.