Na gorąco

     Zdumiewające, jak minister Kołodko nic nie traci z dobrego samopoczucia. W środę w Trybunale Konstytucyjnym poniósł klęskę (kompromitując przy tym legislacyjne kwalifikacje całego, reprezentowanego przez siebie rządu), a już wczoraj znów uprawiał w Sejmie propagandę sukcesu, wychwalał skutki swych inicjatyw ustawowych, pouczał nieznoszącym sprzeciwu tonem opozycję. Zakochany w sobie wicepremier mówił wczoraj często i dużo. Najpierw łajał "nadgorliwych krytyków" swego projektu, a potem już całej Izbie obwieścił "pięć kolejnych, dobrych wiadomości". Wśród nich i taką, że "dzięki pakietowi antykryzysowemu (jego autorstwa, ma się rozumieć - przyp. red.) znakomicie zmieniły się nastroje w sferze gospodarczej". Piękny jest świat według Kołodki. Polska ma w tym świecie miejsce szczególne, bo - to znów prosi się o cytat - "rząd ma się coraz lepiej, bo coraz lepiej powodzi się polskim rodzinom i polskim przedsiębiorcom". A byłoby jeszcze lepiej (tych 600 milionów zł mnie też żal), gdyby nie... sędziowie Trybunału Konstucyjnego. To ich wina.
     Kołodko skorzystał wczoraj z trybuny sejmowej (i transmisji telewizyjnej), by oznajmić narodowi, że ten knot jego autorstwa został zakwestionowany... kosztem społeczeństwa. Smutne to.
     Smutne, bo głoszone przy niezmiennie bezrefleksyjnym poparciu posłów koalicji rządzącej. Kołodko, cóż... Ten typ tak już ma. Wstydzić powinni się ci, którzy tego legislacyjnego potworka gremialnie przegłosowali. Nie trzeba było profesorów - starczyłby początkujący student - by wykazać tak rażącą niekonstytucyjność przepisów o abolicji i obowiązku składania oświadczeń majątkowych. Czy parlamentarzyści lewicy sądzili, że coś takiego może stać się obowiązującym w Polsce prawem, bo sędziowie TK zachowają się "politycznie" ? Albo, że przekona ich kalkulacja ekonomiczna pani wiceminister Ożóg? Nic z tego. Trybunał Konstytucyjny dowiódł, że jest filarem prawa wyrosłym na gruncie demokratycznego państwa. I całe szczęście. Bo prawo wciąż tworzą nam ci, którzy wyrastali w zupełnie innych czasach. Wtedy gdy Polska - całkiem jak we wczorajszej propagandzie Kołodki - rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatniej.