Na szlaku zawsze bądź gotowy na pogorszenie pogody. W Kujawsko-Pomorskiem czeka nas jeszcze wiele burz

Taki scenariusz "przerabiało" wielu turystów, a niektórzy szczególnie boleśnie, bo na wyprawę nie wzięło nic ponad to co miało na sobie, a było to typowo letnie odzienie.

A przecież burza, czy generalnie załamanie pogody, to typowe dla naszej szerokości geograficznej zjawisko. Na Kujawach i Pomorzu doświadczaliśmy go mocno w ostatnich dniach. Co prawda aura złagodnieje, ale to dopiero początek tego, co latem może nas w regionie czekać.

- To prawda, mamy dopiero początek czerwca, a w samym tylko Toruniu mieliśmy od początku roku 11 burzowych dni. Przy czym w całym ubiegłym roku było ich tylko 10. Najbardziej burzowymi miesiącami są czerwiec i lipiec, a zatem na pewno czeka nas jeszcze wiele burz - przestrzega toruński synoptyk Rafał Maszewski.

Synoptyk dodaje, iż mimo wzrostu w tym sezonie liczby burz, to w dłużej perspektywie czasowej nie odnotowuje się ich więcej, ale rośnie ich dynamika - większa jest energia kinetyczna uwalniana podczas tych zjawisk.

Dlatego wszyscy, którzy wybierają się na szlaki turystyczne, czy wycieczki w terenie, powinni to brać pod uwagę i zabezpieczać się na tyle na ile można.

Podstawa to oczywiście zabranie ze sobą kurtki przeciwdeszczowej i to nawet wtedy, gdy nic na niebie i ziemi nie wskazuje na zmianę aury, a i prognoza pogody (z którą warto zapoznać się przed wyruszeniem z domu czy bazy turystycznej) jest optymistyczna.

Tak było na przykład w sobotę na górnym 23-kilometrowym odcinku rzeki Wdy z Lipusza do stanicy wodnej PTTK Wdzydze Kiszewskie - upalne przedpołudnie, a tuż po godzinie 12., gdy kajakarze byli już na wodzie rozpętała się burza z intensywnymi opadami deszczu, chwilami gradu i z dużym ochłodzeniem powietrza.

- Dzieje się tak, bo z chmury spływa ku powierzchni ziemi zimne powietrze – wyjaśnia Rafał Maszewski.

Niestety wielu uczestników spływów, w tym zwłaszcza młodzież, nie zabrali ze sobą kurtek i przyjemność zamieniła się cierpienie, a nawet zagrożenie dla zdrowia, bo rzecz mogła skończyć się hipotermią. To ostrzeżenie dla wszystkich kajakarzy, aby nie lekceważyli natury – ta może być okrutna.

Na terenie wdzydzkiej stanicy ma stanąć tablica ostrzegająca przed zmiennością aury i z przypomnieniem, aby na spływ zawsze zabierać dodatkową odzież.

Tylko co zrobić, aby zminimalizować ryzyko porażenia piorunem na wodzie?
Pierwsza rada to jak najszybsze dopłynięcie do brzegu, bowiem wyładowania atmosferyczne „lubią” trafiać w najbardziej wyeksponowany obiekt. Na otwartej wodzie takim są żaglówka i każdy inna jednostka pływająca, na rzece (jak Brda, Wda, Drwęca) oczywiście kajakarz. Dlatego szybko trzeba dopłynąć do brzegu. To podstawa, która poprawi nasze bezpieczeństwo, ale nie zapewni go jeszcze w stu procentach.

Najlepiej wyjść na ląd i schronić się w wyposażonym w piorunochron budynku na przystani, w nadbrzeżnym barze, sklepie, a samochodzie.

Jeśli ich nie ma, nie wolno chronić się pod drzewem, zwłaszcza pojedynczym albo największym, najwyższym, bo właśnie w takie uderzają pioruny. Literatura przedmiotu podaje, że najczęściej pioruny trafiają w dęby, topole, wiązy, orzechy i sosny. Mniej trafień notuje się w buki, klony, brzozy i akacje.

Przeczekanie burzy na podmokłym czy grząskim brzegu nie jest dobrym rozwiązaniem. Warto poszukać suchszego podłoża (choć w czasie ulewy tak naprawdę nie jest to niemożliwe). Na mokrym gruncie siła rażenia ładunku elektrycznego jest większa – ten rozchodzi się dalej i razi wszystkie żywe stworzenia.

Szukając bezpieczniejszego miejsca, na przykład na styku łąki ze ścianą lasu, nie należy biec, bowiem im większy krok, tym - w momencie trafienia pioruna gdzieś pobliżu - wytwarza się większe tzw. napięcie krokowe, które jest następstwem różnicy potencjałów elektrycznych między dwoma punktami. Najlepiej więc iści w pozycji pochylonej, stawiając małe kroki.

Można też przykucnąć w zagłębieniu ziemi, w rowie, najlepiej nie zalanym, złączywszy stopy i pochyliwszy głowę. Wcześniej pozbądźmy się metalowych przedmiotów, zostawmy je kilkadziesiąt metrów od siebie.

Uwaga ta dotyczy także roweru, jeśli ten jest naszym środkiem transportu.